Gönülden Akan Taze Mürekkep

34 FN 346

geceyarıları

tenhadır buraları

ne in ne cin

kırmızı lambası

sanki kan damlası

demiryolu geçidinin

dağılmış su dumanı şimşekli bir karanlığa

yağmurun altında çınar

çınarın altında o karaltı

bırakılmış bir araba

34 FN 346

sağ arka lastiği yırtılmış

camlarında kurşun delikleri

içinde barut kokusu var

hala çalışıyor silecekleri

bir sola bir sağa

geceyarıları

tenhadır buraları

ne in ne cin

kırmızı lambası

sanki kan damlası

demiryolu geçidinin

şimşekler yaladıkça nikelajını

tırnak uçlarında çıtır çıtır

yoğun bir elektrik sokağa

bu araba mutlaka çalınmıştır

şüpheli ne zaman bulabilecekleri

dışarda unutmuş bir ayağını

bir genç direksiyona yıkılmıştır

kanı sımsıcak damlıyor

dirseklerinden koltuğa

roman çoktan bitmiş

yol bitmiş bitmiş kavga

hala çalışıyor silecekleri

bir sola bir sağa

geceyarıları

tenhadır buraları

ne in ne cin

kırmızı lambası

sanki kan damlası

demiryolu geçidinin

ADIM SONBAHAR

nasıl iş bu

her yanına çiçek yağmış

erik ağacının

ışık içinde yüzüyor

neresinden baksan

gözlerin kamaşır

oysa ben akşam olmuşum

yapraklarım dökülüyor

usul usul

adım sonbahar

ADIMLA NASIL BERABERSEM

hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların

bir dakika bile çıkmıyorsun aklımdan

koşar gibi yürüyüşün

karanlıkta bir ışık gibi aydınlık gülüşün

hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların

uzak uzak yıldızlarla çevrilmiş kainatın

karanlık boşluklarında akıp giderken zaman

adımla nasıl berabersem öylece beraberiz

seninle her saat seninle her dakika seninle her saniye

gönlümüz mutluluğa inanmış olmanın gururuyla rahat

koltuğumuzun altında birer dinamit gibi kellemiz

ve sonra her zaman her ölümlüye

aynı şartlar altında kısmet olmıyan

gerçekleri görmenin aydınlığı alınlarımızda

hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların

sen bana kalbim kadar elim kadar yakınsın

AĞIR KAN KAYBI

Biz yalnızlıktan doğduk o dağdağalı sudan

Biz yani erdoğan ayşenur ali ve ahmet

Birkaç litre kan bir hayli kemik epeyce korku

Sanki bir tesbih koptu tane tane savrulduk

Köy köy bucak bucak memleket memleket

Yani afyon adilcevaz akçadağ turgutlu

Birkaç litre kan bir hayli kemik epeyce korku

Buzlu mehtap alçakca kesmişti yolumuzu

Bütün kapılardan açıkca kovulmuştuk

Silahımız avcumuza yapışmıştı soğuktan

Biz yani erdoğan ayşenur ali ve ahmet

Birkaç litre kan bir hayli kemik epeyce korku

Kestiremedik ne yaptığımızı kim olduğumuzu

Sanki bir tesbih koptu tane tane savrulduk

Köy köy bucak bucak memleket memleket

Yani afyon adilcevaz akçadağ turgutlu

Birkaç litre kan bir hayli kemik epeyce korku

Ne kadar korkmuştuk elimizden tutmadılar

Doğrudur kendi içimizde daraldığımız

Kim neyi savundu bilinmez nereye kadar

Biz yani erdoğan ayşenur ali ve ahmet

Başka bir yalnızlıkta boğulduk / havasızlıktan

Sanki bir tesbih koptu tane tane savrulduk

Köy köy bucak bucak memleket memleket

Ne solculuğumuz solculuktu ne sağcılığımız

Karanlık bir kapı ölüp üstümüze kapandılar

Kimse bizi sevmedi / ağır kan kaybıyız

AĞUSTOS ÇIKMAZI

Beni koyup koyup gitme, n'olursun

Durduğun yerde dur

Kendini martılarla bir tutma

Senin kanatların yok

Düşersin yorulursun

Beni koyup koyup gitme, n'olursun

Bir deniz kıyısında otur

Gemiler sensiz gitsin bırak

Herkes gibi yaşasana sen

İşine gücüne baksana

Evlenirsin, çocuğun olur

Beni koyup koyup gitme, n'olursun

yüzünün yarısı göz kadife yansımalı

bulutlu siyah ah bulutları eflatun

o boy aynasından çıktı fransızın malı

vişne asidi vardı tadında rujunun

ah sinema yıldızı filan olmalı

ağızlığı kristal son derece uzun

bir kibrit çakıldı mı ah yağmurluklu kız

alevinden anlamlı dumanlar üfürüyor

ah çocuk yüzünde gül goncası ağız

saçlarından incecik su tozu dökülüyor

sığınak gibi derin ağaçlar gibi yalnız

karartma başlamış ışıklar örtülüyor

ellerinde ruh gibi ah portakal kokusu

kırkmaları morsalkım göz kapakları saydam

çok vapurun battığı bir liman orospusu

bir hırsla öptüm ki ah ölürüm unutamam

ay ışığında deniz akordeon solosu

pırıl pırıl yaşadım üç dakika tastamam

görkemli çadırında italyan lunaparkın

sanki zeytin düşürür yerlere gözlerini

ah tahtına kurulmuş bol sakallı bir kadın

sutyenler tutmuyor çılgın göğüslerini

kaşları ip incesi kumral kirpikleri kalın

kim görse şaşırır sakalının süslerini

tavana asılmış sosyalist saçlarından

ah sabah sabah omuzları kan içinde

işkence sonrası genç bir kadın militan

yığınlar uğulduyor hummalı gençliğinde

adı bile çıkmamış dudaklarından

doğru yaşadığının sımsıkı bilincinde ...

AN GELİR

an gelir

paldır küldür yıkılır bulutlar

gökyüzünde anlaşılmaz bir heybet

o eski heyecan ölür

an gelir biter muhabbet

çalgılar susar heves kalmaz

şatârâbân ölür

şarabın gazabından kork

çünkü fena kırmızıdır

kan tutar / tutan ölür

sokaklar kuşatılmış

karakollar taranır

yağmurda bir militan ölür

an gelir

ömrünün hırsızıdır

her ölen pişman ölür

hep yanlış anlaşılmıştır

hayalleri yasaklanmış

an gelir şimşek yalar

masmavi dehşetiyle siyaset meydanını

direkler çatırdar yalnızlıktan

sehpada pir sultan ölür

son umut kırılmıştır

kaf dağı'nın ardındaki

ne selam artık ne sabah

kimseler bilmez nerdeler

namlı masal sevdalıları

evvel zaman içinde

kalbur saman ölür

kubbelerde uğuldar bâkî

çeşmelerden akar sinan

an gelir

-lâ ilâhe illallah-

kanunî süleyman ölür

görünmez bir mezarlıktır zaman

şairler dolaşır saf saf

tenhalarında şiir söyleyerek

kim duysa / korkudan ölür

-tahrip gücü yüksek-

saatlı bir bombadır patlar

an gelir

attilâ ilhan ölür

ARABESK

ıslığında usturalar bileniyor

bıyıkları marşandiz katarı

zulasında eroini esrarı

tutuklandıkça yenileniyor

kafası kızdı mı taksim'de akşam

bütün lahmancunlar ondan sorulur

oğlanın birine takıldı / tamam

çengelköy'lü sevtap diye meşhur

göğüsleri hakikat birer kumru

eskiden de süslenir boyanırmış

ayak ayak üstüne atıp oturdu mu

insanda can mı bırakırmış

sabaha karşı bir büyük rakı

yıldız tozuması külüstür mehtap

arabada sevişmek başlıca merakı

ne kanun tanıyor ne de kitap

bu yollara düşecek adam mıydı

çiçek yaptırmalar parfüm filan

bu sefer yakasını fena kaptırdı

sevtap başını yiyecek anlaşılan

boşversene / daha ölmedik ulan

ARTI SONSUZ

yağmurun yerden göğe yağdığı

bu gece yasak bölgedeyim

büyük çingenelerin çaldığı

kaçak silahların içindeyim

sevişmek kapısının kapandığı

bir nabız yoklar ki daima

hızlı bir nabız yoklar elim

öpüştüklerim hırsızlama

çirkin bir ağızda dişlerim

bir bıçak değer dudağıma

gök yarıldıkça şimşeklerden

soğuk aynalarda kilitliyim

tırnaklarımdaki elektrikten

su gibi erir iliştiklerim

kıvılcımlar uçar kirpiklerimden

doğumdan öncesini yaşıyorum

henüz belli olmadı kimliğim

vücudunu arıyor ruhum

bir yerde atomun çekirdeğiyim

bir yerde artı sonsuzum

AYDINLIK NEYİN OLUYOR SENİN?

aydınlık neyin oluyor senin

gökyüzü akraban filan mı

beni bulur bulmaz gözlerin

şimşek çakıyorum yalan mı

yüzünde yalazını gezdirdiğin

saçlarından tutuşmuş orman mı

akla ziyan bir şey elektriğin

ayışığı mavisi dudaklarından mı

o ışık zenginliği mi giyindiğin

uzay tozları mı yıldızlardan mı

elime dokunduğu an elin

güneşler açıyorum sahi ondan mı

aydınlık neyin oluyor senin

AYRILIK SEVDAYA DAHİL -1

görinen yıldız değil yir yir delinmişdür felek

gün yüzünün hasretiyle tir-i ahımdan benüm

necati

açılmış sarmaşık gülleri

kokularıyla baygın

en görkemli saatinde yıldız alacasının

gizli bir yılan gibi yuvalanmış

içimde keder

uzak bir telefonda ağlayan

yağmurlu genç kadın..

AYRILIK SEVDAYA DAHİL -2

rüzgâr

uzak karanlıklara sürmüş yıldızları

mor kıvılcımlar geçiyor

dağınık yalnızlığımdan

onu çok arıyorum onu çok arıyorum

heryerinde vücudumun

ağır yanık sızıları

bir yerlere yıldırım düşüyorum

ayrılığımızı hissettiğim an

demirler eriyor hırsımdan..

AYRILIK SEVDAYA DAHİL -3

ay ışığına batmış

karabiber ağaçları

gümüş tozu

gecenin ırmağında yüzüyor zambaklar

yaseminler unutulmuş

tedirgin gülümser

çünkü ayrılmanın da vahşi bir tadı var

çünkü ayrılık da sevdâya dahil

çünkü ayrılanlar hâlâ sevgili

hiç bir anı tek başına yaşayamazlar

her an ötekisiyle birlikte

herşey onunla ilgili

telaşlı karanlıkta yumuşak yarasalar

gittikçe genişleyen

yakılmış ot kokusu

yıldızlar inanılmayacak bir irilikte

yansımalar tutmuş bütün sâhili

çünkü ayrılmanın da vahşi bir tadı var

öyle vahşi bir tad ki dayanılır gibi değil

çünkü ayrılık da sevdâya dahil

çünkü ayrılanlar hâlâ sevgili..

AYRILIK SEVDAYA DAHİL -4

yalnızlık

hızla alçalan bulutlar

karanlık bir ağırlık

hava ağır toprak ağır yaprak ağır

su tozları yağıyor üstümüze

özgürlüğümüz yoksa yalnızlığımız mıdır

eflatuna çalar puslu lacivert

bir sis kuşattı ormanı

karanlık çöktü denize

yalnızlık

çakmak taşı gibi sert

elmas gibi keskin

ne yanına dönsen bir yerin kesilir

fena kan kaybedersin

kapını bir çalan olmadı mı hele

elini bir tutan

bilekleri bembeyaz kuğu boynu

parmakları uzun ve ince

sımsıcak bakışları suç ortağı

kaçamak gülüşleri gizlice

yalnızların en büyük sorunu

tek başına özgürlük ne işe yarayacak

bir türlü çözemedikleri bu

ölü bir gezegenin

soğuk tenhalığına

benzemesin diye

özgürlük mutlaka paylaşılacak

suç ortağı bir sevgiliyle

AYRILIK SEVDAYA DAHİL -5

sanmıştık ki ikimiz

yeryüzünde ancak

birbirimiz için varız

ikimiz sanmıştık ki

tek kişilik bir yalnızlığa bile

rahatça sığarız

hiç yanılmamışız

her an düşüp düşüp

kristal bir bardak gibi

tuz parça kırılsak da

hâlâ içimizde o yanardağ ağzı

hâlâ kıpkızıl gülümseyen

-sanki ateşten bir tebessüm-

zehir zemberek aşkımız..

AYSEL GİT BAŞIMDAN

Aysel git başımdan ben sana göre değilim

Ölümüm birden olacak seziyorum.

Hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim

Aysel git başımdan istemiyorum.

Benim yağmurumda gezinemezsin üşürsün

Dağıtır gecelerim sarışınlığını

Uykularımı uyusan nasıl korkarsın,

hiçbir dakikamı yaşayamazsın.

Aysel git başımdan ben sana göre değilim.

Benim için kirletme aydınlığını,

hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim

Islığımı denesen hemen düşürürsün,

gözlerim hızlandırır tenhalığını

Yanlış şehirlere götürür trenlerim.

Ya ölmek ustalığını kazanırsın,

ya korku biriktirmek yetisini.

Acılarım iyice bol gelir sana,

sevincim bir türlü tutmaz sevincini.

Aysel git başımdan ben sana göre değilim.

Ümitsizliğimi olsun anlasana

hem kötüyüm, karanlığım biraz, çirkinim.

Sevindiğim anda sen üzülürsün.

Sonbahar uğultusu duymamışsın ki

içinden bir gemi kalkıp gitmemiş,

uzak yalnızlık limanlarına.

Aykırı bir yolcuyum dünya geniş,

Büyük bir kulak çınlıyor içimdeki.

Çetrefil yolculuğum kesinleşmiş.

Sakın başka bir şey getirme aklına.

Aysel git başımdan ben sana göre değilim,

ölümüm birden olacak seziyorum,

hem kötüyüm, karanlığım biraz, çirkinim.

Aysel git başımdan seni seviyorum...

BAKARSAK

Zarif bir hüzündür bembeyaz dolaşan kuğuya bakarsak

Mücevher titreşimleriyle mütereddit bir akşam suya bakarsak

Fazlasıyla ısındı deniz kaynadı kaynayacak

Dipten bir deprem yaklaşıyor suyun üzerindeki buğuya bakarsak

Ne kadar yoksul ve çıplak görünürse görünsün ağaçlar

O kadar yakındır ilkbahar özsuyu yürümüş dallara uğultuyla bakarsak

BANA BİR ŞİMŞEK ÇAK

bana bir şimşek çak

ortalık fena karanlık

yüreğim örtülüyor

ağır bir dalgınlığa genişliyorum

durmadan değişen o mevsimde

dağlarda kalın

omuz omuza bulutlar

çok fena kalabalık

ellerim çıplak

bana bir şimşek çak

kötü bir tuzaktayım

bilmem ne yapsak

aklımda fikrimde onlar

yaşlı ve genç

erkek ve kadın

korkularıma tutsak

bana bir şimşek çak

içim içime sığmıyor artık

vahim bir çağrışımdan

daha vahimine atlamaktayım

bana bir şimşek çak

belki fena halde

yanılmaktayım

o ince kız çocuğu

gün doğmadan her sabah

bir hapisaneden bir nezarethaneye

kelepçeli götürülüyor

dudakları titrek

gözlerinde buğu

bilmem ki nasıl anlatayım

bağışlanmaz suçu dünyayı sevmek

bir de o

adını bile bilmediği

kıvırcık saçlı'devrimci'öğrenciyi

fakülte kapısında vurulmuş

yağmurun altında

çıplak

bana bir şimşek çak

çok yanlış anlaşılmaktayım

hesabım yanlış bir mahkemede görülüyor

içimdeki zemberek

boşandı boşanacak

yaşamak mı gerek

yoksa unutmak mı

şaşırmaktayım

galiyef yoldaş ne olacak

galiyef yoldaş sibirya sürgünü

sanki yalın bir bıçak

kayarak

bir kırlangıç hızıyla

bulutların arasından

karanlığın böğrüne saplanacak

galiyef yoldaş ne olacak

galiyef yoldaş sibirya sürgünü

elinde bir mektup eski yazıyla

artık yüzünü bile unuttuğu

karısından

burnunda sadece kokusu var

ilkbahar kadar müşfik

sonbahar kadar yumuşak

galiyef yoldaş ne olacak

avrasyada hala mazlumların uğultusu

kısa bozkır atlarının nallarından

gizli kıvılcımlar ki etrafa saçılıyor

azadlık mermileridir

çekirdekleri çelik

cehennem gibi sıcak

bana bir şimşek çak

sala veriliyor görünmez minarelerden

İzmir de istibdat'ı yaşamaktayım

bir yangın soluğu sokak içlerinden

kordonboyunda muzaffer atlılar

fahrettin paşanın süvarisi

bana bir şimşek çak

yolumu aydınlatacak

gazi'nin gözlerinden

mavi bir şimşek

kuva-yı milliye mavisi

aynı emaneti taşımaktayım

'hürriyet ve istiklal benim karakterimdir'

çünkü hain sinsi ve korkak

aynı düşmana karşı

savaşmaktayım

BATAN BU KÖHNE ŞİLEB..

garson masa iyi manzarayı değiştir

sırası mı mehtabın yıldız yağmurunun

bu gece yalnızım onlar gelmeyecek

sapa bir yerindeyim umutsuzluğumun

hava soğuk olmalı ağaçlar bütün duman

eğer bulabilirsen ölü bir kar getir

beyazlığı kalın bir su gibi uzayan

bu gece yalnızım onlar gelmeyecek

batan bu köhne şilebde ne işleri var

çünkü battım kasa boş ne para ne çek

çünkü bütün telefonlar ısrarla alacaklı

bu gece yalnızım onlar gelmeyecek

hani o sarışın kirpikleri saçaklı

yanağını viski bardağıyla serinleten

sonra nilay hani kafayı buldu mu ağlar

cam yeşili yasemin cıgara dumanı nursen

batan bu köhne şilebde ne işleri var

garson masa iyi manzarayı değiştir

büyük şimşek çakmalı gök gürültüsü filan

şöyle dalları kıran şakırtılı bir yağmur

köpek havlamaları bulut karanlığından

zehir bulabilir misin çabucak öldürecek

artık arsenik mi olur siyanür mü olur

hangisi olursa olsun hepsi işime yarar

yoksa bir tabanca bul bir avuç mermi getir

bu gece yalnızım onlar gelmeyecek

batan bu köhne şilebde ne işleri var

BEKLE

Geleceğim bekle dedi

Ben beklemedim o da gelmedi

ölüm gibi birşeydi

Ama kimse ölmedi

BELA ÇİÇEĞİ

Alsancak garı'na devrildiler

Gece garın saati bela çiçeği

Hiçbir şeyin farkında değildiler

Kalleş bir titreme aldı erkeği

Elleri yırtılmıştı kelepçeliydiler

Çantasını karısı taşıyordu

Hiç kimse tanımıyordu kimdiler

Gece garın saati bela çiçeği

Üçüncü mevki bir vagona bindiler

Anlaşıldı erkeğin gideceği

Bir şeyden vazgeçmiş gibiydiler

Bir türlü karısına bakamıyordu

Ayaküstü birer bafra içtiler

Gece garın saati bela çiçeği

Şimdiden bir yalnızlık içindeydiler

Karanlık gelmişi geleceği

Birdenbire sapsarı kesildiler

Vagonlar usul usul kımıldıyordu

BELKİ GELMEM GELEMEM

Sen istinyede bekle ben burdayım

İçimde köpek gibi havlayan yalnızlığım

Çünkü ben buradayım karanlıktayım

Belki gelmem gelemem beş dakika bekle git

Çünkü elimi kestim beni kan tutuyor

Şarabım bütün ekşi suyum soğuk

Yanımda olmadın mı seni daha bir çok seviyorum

Belki gelmem gelemem beş dakika bekle git

Yüzünü ıslatmadan ağlayabilir misin

Yarı geceden sonra telefon ettin mi hiç

Karanlık adamlar hüvviyetini sordu mu

Ben senin olmadığını arıyorum

Belki gelmem gelemem beş dakika bekle git

Bana ait ne varsa hepsi seni korkutuyor sana ait ne varsa

Hiçbiri benim değil

Belki ölmek hakkımı kullanıyorum

Belki gelmem gelemem 5 dakika bekle git

BELMA SEBİL

seni ben kallavi sokağı'nda gördüm

sen beni görmedin görmedin

kapıları çaldım adını sordum

söylemediler öğrenemedim

seni ben kallavi sokağı'nda gördüm

bir daha görmedim bilmedim

belma sebil adını yakıştırdım

aklıma geldikçe her sefer

gözlerinin mavisini bitirdim

saçlarının siyahına başladım

kallavi sokağı'nda güvercinler

benim karanlık istanbul'um

bir esnaf kahvesine oturdum

belma sebil ya geçti ya geçer

rüzgarını içime doldururum

kallavi sokağı'nda güvercinler

bunca yıl sönmemiş umudum

nisan değilse mayıs

perşembe değilse pazar

ben belma sebil'i bulurum

BEN ARTIK KÜSÜM

beni de kırdılar içimde kırdılar

karanlık camlardan sular akıyordu

şimşekli bir boşlukta saat vurdu

beni de kırdılar belki yalnızdılar

belki onların da çocukluğu yoktu

bütün şarkılara kapalıydılar

bir genç kız değmemişti saçlarına

beni de kırdılar ben artık küsüm

yağmurları yağmıyor ağaçlarıma

sularından içmiyorum susadım ama

beni de kırdılar soğuk bir ölüm

çevik bir bıçak gibi çakıldı aklıma

oysa bir şarkıyım yeniden doğan günüm

bütün şarkılara kapalıydılar

BEN SANA MECBURUM

Ben sana mecburum bilemezsin

Adını mıh gibi aklımda tutuyorum

Büyüdükçe büyüyor gözlerin

Ben sana mecburum bilemezsin

İçimi seninle ısıtıyorum

Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor

Bu şehir o eski İstanbul mudur?

Karanlıkta bulutlar parçalanıyor

Sokak lambaları birden yanıyor

Kaldırımlarda yağmur kokusu

Ben sana mecburum sen yoksun

Sevmek kimi zaman rezilce korkudur

İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur

Tutsak ustura ağzında yaşamaktan

Kimi zaman ellerini kırar tutkusu

Birkaç hayat çıkarır yaşamasından

Hangi kapıyı çalsa kimi zaman

Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu

Fatihte yoksul bir gramafon çalıyor

Eski zamanlardan bir Cuma çalıyor

Durup köşe başında deliksiz dinlesem

Sana kullanılmamış bir gök getirsem

Haftalar ellerimde ufalanıyor

Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem

Ben sana mecburum sen yoksun

Belki Haziranda mavi benekli çocuksun

Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor

Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden

Belki Yeşilköy'de uçağa biniyorsun

Bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor

Belki körsün kırılmışsın telâş içindesin

Kötü rüzgâr saçlarını götürüyor

Ne vakit bir yaşamak düşünsem

Bu kurtlar sofrasında belki zor

Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden

Ne vakit bir yaşamak düşünsem

Sus deyip adınla başlıyorum

İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin

Hayır başka türlü olmayacak

Ben sana mecburum bilemezsin..

BENCE MALUMDUR

dikenin

kalbime battığı bir sonbahar günüdür

sen elini bulutların içinde gezdirirsin

bulutlar senin gözlerinin üstünde yürürler

içini kurtlar kemirir

bence malumdur

buğulanmış camların arkasında masmavi yüzün

senin ateşler içinde olduğun

bence malumdur

ellerin muhakkak çocuk elleridir

hep kimsenin bilmediği türküler düşünürsün

onlar neden daima okul türküleridir

süleymancıktan bahseder

kara toprakta açık yeşil bir yıldız gibi akıp giden

süleymancıktan

ve karınca yuvalarından bahseder

ışıksız kömürsüz karınca yuvalarından

gökyüzünde kızıl bir hilalin kaydığını görürsün

sen ansızın gökyüzünde görünürsün

gözlerinin rengi

bence malumdur

elinde değildir akşam serinliğinde üşüsün

eylül'den itibaren geceler hazindir uzundur

sokaklar yorulur uykuya varıp gelirler

sokakların üstüne bulutlar gelirler

bulutların üstüne yıldızların gözleri gelir

bir yıldız bir yıldızın ardınca gider

yıldızların kaybolduklari yer

bence malumdur

karanlıkta bir şeyler kopar dağılır

uzaktan yabancı sesler duyulur

sen elini bulutların içinde gezdirirsin

elin hayallerimi dağıtır

bilirsin

sen elini bulutların içinde gezdirirsin

BİR ÜÇ BEŞ

desen ki denizin tuzu

çiğ düşmüş kadife donlu patlıcanlar

desen ki kendilerinden karga çığlıklarıyla kaçanlar

en fakiri en zengini çirkini ve orospusu

seni unutmuş olsun

sen ki üşümüş gökte o yalnız bulutsun

kıskanmadığın cömert bir maviliğin ortasında o

bildiğin yalnızlığın ellerinden tutmuşsun

desen ki unutulmuşsun

denizler kızılca kıyamet akıp geçiyor

zamana karşı geliyorsun

bir üç ve beş leylekler artık gitti

şimdi seni artık karanlıkta bir liman çekiyor

unutulduğun unutulmadığın bilinmediğin bir liman

bir üç ve beş derken şişede rom bitti

sen yaşamaya başladığın zaman

üşümüş gökte o yalnız bulut

kendini hiç yerinde hissetmiyeceksin

keyif senin

istersen talihini billur akıntılarla bir tut

ellerini göğsüne kavuştur

doğu batı kuzey güney diyerek

koştur

bir üç ve beş istersen rom kadehleri gibi

nasıl ki unutulmuşsun

devril

ve bitir maceranı

BİRAZ PARİS

1. place pigalle

telefonlarla geldi telaşlı ve ürkek

birdenbire geldi beklemiyordum

hayli dargın sesi kalın ve titrek

umutsuzluğuma geldi oysa yorgundum

üstelik incittim de istemeyerek

akşamdı samanyolu patlamıştı

bütün sacre coeur silme akordeon

mulhouse'lu muydu neydi işte unuttum

ilk yudumda ağlamaya başlamıştı

şakakları ter içinde gece saat on

kibrit aranıyor göğüs geçirerek

bütün sevgilerinde yanılmıştı

bir omzuna almış sanki gökyüzünü

dudakları masmavi alsace lorrain

yüzü cermenlerin en eski hüznü

hölderlin bakıyor sisli gözlerinden

ellerini şöyle okşayacak oldum

duydum nabzının gök gürültüsünü

adı yağmur mu akşamüstü mü

uzak bir panayırda ip atlayan çocuklar

dalgalar vurdukça sarsılan mendirek

gecesi kaydı mı nedense beni arar

dilinde özürler bilerek bilmeyerek

zenciler çaldı mı cazın hali başka

oturduğu yerde içtikçe eksilerek

barın camlarına orospular çiziliyor

özlem büyük korku epeyce şaka

telefonlarla geldi telaşlı ve ürkek

birdenbire geldi beklemiyordum

hanidir içimden bir başkası geçiyor

gözlerim hanidir ondan uzakta

hölderlin'i bırakmıştım artık sevmiyordum

BÖYLE BİR SEVMEK

ne kadınlar sevdim zaten yoktular

yağmur giyerlerdi sonbaharla bir

azıcık okşasam sanki çocuktular

bıraksam korkudan gözleri sislenir

ne kadınlar sevdim zaten yoktular

böyle bir sevmek görülmemiştir

hayır sanmayın ki beni unuttular

hala arasıra mektupları gelir

gerçek değildiler birer umuttular

eski bir şarkğ belki bir şiir

ne kadınlar sevdim zaten yoktular

böyle bir sevmek görülmemiştir

yalnızlıklarımda elimden tuttular

uzak fısıltıları içimi ürpertir

sanki gökyüzünde bir buluttular

nereye kayboldular şimdi kimbilir

ne kadınlar sevdim zaten yoktular

böyle bir sevmek görülmemiştir.

BÜYÜK YOLLARIN HAYDUDU

İşte sımsıcak lejyoner bakalları içinde

Margot'nun sigarillosuna ateş tutuyor

Tersine dönük gözkapakları uykusuzluktan

Kirli sarı bir gök birikmiş kadehinde

Hiçbir kibriti bir seferde yakamıyor

Asıl bu ödlek flüt onu böyle yıkan

Uykusuzluktan çok bu ödlek flüt margot'nun

Çıplak gözlerindeki rom lekesi dişlerindeki

Tebeşir beyazı açlık paletindeki karanlık

Rimelindeki is ve dudak rujundaki kan

Je hais les dimanches şarkısı juliette greco'nun

İşte dudaklarını konyağa vermiş dinlendiriyor

Tersine dönük gözkapakları uykusuzluktan

Bir yatak biliyor musunuz ah biliyor musunuz

Göğsüne yeşil mürekkeple margot'nun gözleri oyulmuş

Her gittiği yere bir tutam sigarillo dumanı götürecek

Margot'nun paketinden bir siyah götürecek kusuk siyah

Kendine geceler boyamak için izmir'de istanbul'da

Nasıl yapıyor bilmiyorum bir türlü aklım almıyor

Beyoğlu'ndan st-placide'e çıkıyor basmane'den passy'e

İzmir'de 15945'ten soruyorsunuz gitti diyorlar

İstanbul'da siyasi polis bile adresini bulmamış

CARICIN DE GEÇEN KIŞ

Akşamları göl eflatun bir keder

Sazlıklarda pırıl pırıl

Buz tutmuş bataklık kuşları

Ağaçlardan

Çürük sarı ve kızıl

Son yapraklar dökülüyor

Rüzgarlı sonbahardan

Nasılsa kurtulmuşları

Gümüş karanlığında anlaşılmaz sesler

Havada mutsuz bir bulut

Umutsuz ve kararsız süzülüyor

Neredeyse akşam yıldızı

Yorgun kırmızı

Neredeyse ay

(Herşey niçin bu kadar eski

Niçin bu kadar uzak)

Caricin'de geçen kış

Tepeden tırnağa katran ve su buharı

Volga'nın uykusuna bir rüya gibi sarkmış

Ateşten örümcek nehir vapurları

Neredeyse akşam yıldızı

Yorgun kırmızı

Neredeyse ay

Caricin'de geçen kış

Dalgın bir sarışın

Karanlık bir miralay

Birisi nijniy novgorod'dan henüz gelmiş belki

Belki kazan'a öbürü yola çıkacak

(Herşey niçin bu kadar eski

Niçin bu kadar uzak)

Caricin'de geçen kış

Seyrek sakallarında yıldızlar

İskelede namaza durmuş

İhtiyar bir tatar

Altında sokak lambasının

Dalgın bir sarışın

Karanlık bir miralay

Kadının astragan mantosu sırtında

Uzun ve beyaz ellerini çaresiz kavuşturmuş

Kısa kirpiklerinde incecik buz tozu

Adam buz mavisi pelerin astragan kalpak

İçinde bir atmaca ayrılık korkusu

Yüreğini parçalar

(Herşey niçin bu kadar eski

Niçin bu kadar uzak)

Caricin'de geçen kış

Neredeyse akşam yıldızı

Yorgun kırmızı

Neredeyse ay

Kararmış bir can gibi çınlıyor

Donmuş gölün üstünde akşam ayazı

Kararmış ve kocaman

Konakta zaman zaman

Koridorda ürkek ayak sesleri

Kapının ardında fısıltılar

Onun için herkes kaygılanıyor

Bugün de geçti svetlana radiceva

Ardında nemli bir is kokusu

Giderilmez pişmanlıklar

Eflatun bir keder

Bırakarak

CEBBER OĞLU MEHEMMED

kaman civarına bahar gelince yıkılır ovadan apdal çadırları

yücesinde pare pare duman tutmuş

düdüldağ'ın yaylasında mekan kurulur

hoş gelmişsin evvel bahar

nisan ayı içinde donanır dağlar

donanır yeşilinden alından

istasyon deresi kabarmıştır

hacıdağ'ın selinden

dağlar sıra sıradır eylim eylim

dağlar uzanır bir uçtan bir uca

dağlar birbirinden yüce

yamaçlarında kireç yakılır

bir ömür boyunca kahrı çekilir

kimse anlamamış sırrını hikmetini

bu bereket nereden gelir

başınızdan duman eksilmesin gavurdağları

siz hikayet eylediniz bana

bahçe kazasının kaman köyünden

cebbar oğlu mehemmed'in hikayesini

yılların yücesinden şöyle bir seyran edelim

bir avuç toprağıma çöreklenmek için

yürümüş selamsız sabahsız

destursuz girmiş memleketime

yedi çeşit frenk askeri

uğursuz bir hava çökmüş

üstüne memleketimin

uğursuz ve karanlık

çocuklar gülmemiş artık

sessiz sessiz ağlamış analar

oduna giderken vurulmuş

ve yahut harman yerinde

avuçları buğday kokan delikanlılar

ve nice gavurdağı kızlarının

birer birer ırzına geçilmiş

yalvarmış ihtiyarlar allah'a

- rivayet şöyledir kim -

dumanlı bir güz akşamı

şu mor dağlar efendim

destur demiş de yürümüş

silkinip kalkmış ayağa

gel haberi öteden verelim

çıkmış dağlara kendiliğinden

cebbar oğlu mehemmed

fransız'a silah çekmiş

hür yaşamak uğruna

ırz uğruna namus uğruna

ana için baba ve kardeş için

şu mübarek topraklar

şu mübarek vatan için

derken efendim

bir gün kaman'dan öte

uğrun uğrun haber ulaşmış

urfa'nın antep'in köylerine

gözü kanlı maraş beylerine

cebbar oğlu mehemmed

burcu burcu çam kokan bir yaz akşamı

omuz vermiş bir ağaç gölgesine

usul usul türkü söylüyor

- hasret kuşun kanadında

deli kuşlar uçun gayrı

yazımız böyle yazılmış

bu diyardan göçün gayrı -

kirveleri durdu ve süleyman

on sekiz adım gerisinde

şahin gibi tünemişler kayaların üstüne

avuçları sıcak bakışları ok gibi

deliyor her dokunduğu yeri

biri doğuya bakıyor diğeri batıya

iptida durdu görüyor geleni

yel midir toz mudur anlamıyor

lakin bıyıkları terlemeden

çeteci olan garip ökkeş

çok geçmeden getiriyor haberi

tabur tabur üstümüze varıyor

düşman yola çıktı savranlı'dan

hemen mevzie sokuldu mehemmed

yanıbaşında durdu ve gerisinde süleyman

çeteler yer tutup pusu kurdular

kanlı geçit boyuna

düşman yanaşırken kaman köyüne

bekletmeden yaylım ateşi açıldı

mermi kurşun yağmur gibi saçıldı

ilk seferinde on beş kişi vurdular

ve bir hayli düşman kırdılar

yamaçlarda koptu kızılca kıyamet

cesaretlerine söz yoktu ama

neyleyip nitsinler düşman daha çoktu

düştü birer birer bütün yiğitler

gürültüler boğazda sustu nihayet

demek diz üstü düşmüş mehemmed

kirvesi durdu'nun yanıbaşına

kanlar akar yarasından

al al olmuş çevresinden

köpük köpük gözlerini doldurur

bir başına mehemmed yedi düşman öldürür

mavzerinin namlusu hala sıcak

tutulmaz

ölümün derdi büyük yiğenim

çare bulunmaz

aynı akşam doğurmuş karısı döne

mavi gözlü bir çocuk sarışın

bir avuç toprak sarmışlar altına

ve kemal koymuşlar adını

CİNAYET SAATİ

Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi

Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu

Dört bıçak çekip vurdular dört kişi

Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu

Deli cafer ismail tayfur ve şaşı

Maktulün onbeş yıllık arkadaşı

Üçü kamarot öteki aşçıbaşı

Dört bıçak çekip vurdular dört kişi

Cinayeti kör bir balıkçı gördü

Ben gördüm kulaklarım gördü

Vapur kudurdu kuduz gibi böğürdü

Hiçbiriniz orada yoktunuz

Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu

On üç damla gözyaşını saydım

Allahına kitabına sövüp saydım

Şafak nabız gibi atıyordu

Sarhoştum Kasımpaşa'daydım

Hiçbiriniz orada yoktunuz

Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi

Polis kaatilleri arıyordu

Deli cafer ismail tayfur ve şaşı

Üzerime yüklediler bu işi

Sarhoştum Kasımpaşa'daydım

Vapuru onlar vurdu ben vurmadım

Cinayeti kör bir balıkçı gördü

Ben vursam kendimi vuracaktım

CİNNET ÇARŞISI

-sirkeci garpalas 32-

elektrik çiçekleri açıldı mı sayaç dönüyor

ben de dönüyorum sirkeci garpalas 32

birisi neuilly'den iki uçak mektubum var

hangisini açsam birkaç satır daha yalnızım

çocukluk serüvenlerim tüccar horn filmindeki

hangi kız yüzüme baksa mutlaka parasızım

yıldız falımda yolculuk görünüyor

benim için bir şey yapın suçlu değilim ki

kimin kapısını çalsam elini tutacak olsam

kendiliğinden atıyor bütün sigortalar

şehrin bütün ışıkları bir anda sönüyor

ben de sönüyorum sirkeci garpalas 32

birisi neuilly'den iki uçak mektubum var

yine bir radyo ıslığı sızıyor kulaklarıma

şimdi baylan'a gitsem hiç kimseyi bulamam

iki kırk beş seansı başladı üstelik yağmur

yoksa seni içim sıra çok mu hızlı yaşadım

uzak olduğumuz halde ne oldu bilmiyorum

aramızda her şey bitti artık gelmesen de olur

bana yazmasan da olur seni hiç sevmiyorum

halbuki gelip gelip rüyalarıma giriyor

o çocuk yüzlü siyah trençkotlu kadın

aylardır bir plak arayan sayanora ismindeki

onu yüksekkaldırım'da akşamları görüyorum

siyah bir lale gibi yorgun boynu bükük

yarıyarıya yabancı yarıdan fazla uykusuz

kim olduğumu bilmiyor ne yaptığını bilmiyor

bir vitrin aydınlığında gizlice bakışıyoruz

rahmaninof'un piyano konçertosu saat dokuz

nargile meraklısı kadınlar emirgân'da tek tük

yine her satır başında vlaminck'e dönüyorum

yırtıcı bir kuş gibi yalnız bulutlar içindeki

ne kadar ampul varsa beyoğlu'nda kör kütük

kirli bir sis ıslak elleriyle hepsini örtüyor

yine konyak sarısı yumuşak bir sonbahar

herkes ümitsizliğini sırtlamış evine götürüyor

ben de götürüyorum sirkeci garpalas 32

birisi neuilly'den iki uçak mektubum var

nerdesin inge nerdesin nerede değilsin ki

CLAUDE DİYE BİR ÜLKE

claude diye bir ülke siyah palmiyelerin

değişerek her gece genç kızların öptüğü

yanlış erkekler gibi çizdiği raphael'in

şüpheli dudakları ayva tüyü

cladue diye bir ülke kuşların ürküttüğü

tüylü sevişmesi yağmurlu geyiklerin

kırık masallarının uzaktan göründüğü

lesbos adasındaki bitmemiş şiirlerin

cladue diye bir ülke mermer prensesin

ağzıyla emdiği yılanların sütünü

o kadar korktuğu ibranî peygamberin

ay doğunca yaşayan ay batınca ölü

radyoaktif etkilerle saçların birden

balmumu bir heykel başında uzaması

röntgen yansımaları seramik gözlerinden

ellerinin inatla göğsünü araması

boşlukta katılaşan bir kadın kahkahası

akvaryum yeşili flamand resimlerinden

kaşlarının aynalarda incecik alınması

her şimşek çakışta kendiliğinden

sebâ melikesinin odalık hareminden

kuduslü bir kızın âzeri ağlaması

servirû sultan'ın yahudi dişlerinden

çıplak ten aydınlığına işleyen sızı

claude diye bir ülke neuilly'de damgalanmış

fransız pullarının paris laciverdine

kendinden başlayarak herkeste yanılmış

rüyalar işleyince eksik erkekliğine

claude diye bir ülke hiç kimse uğramamış

okyanus diplerinden yoğun sessizliğine

dünya haritasından oyulup çıkarılmış

uluyan bir köpek bırakılmış yerine

DELİKDEŞİK

kirpi gibisin çocuk

her tarafın diken

kim elini uzatsa

delik deşik

üstelik sen de kan içindesin

DİYALEKTİK GAZEL

büyük bir şaşaadır ölüm

ebruli nurlarla gelir

öyle bir yanardağdır ki öfkesi

mutantan destur'larla gelir

karşıtıyla yüklüdür herşey

mutlak çözümlerden vazgeç

tartışılmaz mükemmellikler

ne gizli kusurlarla gelir

sen sen ol korkma karanlıktan

dik ışık çekirdeklerini

çünkü en berrak sular bile

en yağlı çamurlarla gelir

nasıl doğmakla başlarsa ölüm

ölmekle başlar öyle hayat

bil ki dünyayı sarsan sıçramalar

birikmiş şuurlarla gelir

DUVAR

- bu şiir ikinci dünya savaşı içinde

kahredilen bütün dünya duvarları

için yazılmıştır.-

ben bir duvarım hiç güneş görmedim

sen hiç güneş görmemiş bir başka duvar

yüzümüz benek benek tahta kurusundan

ve sinemiz baştan başa ak üstünde karalar

- kelepçeden kahroldu kahroldu bileklerim

- sıyrılıp çıktım artık ölüm korkusundan

- dilim dilim sırtımdaki yaralar

ben demirbaşım sığır siniriyle dayak yedim

biz de duvarız dinliyen duyan düşünen duvarlar

bizim kucağımız terkedilmiş bir yatak gibi kirli soğuk

ve bizim kucağımızda kasırgalı insanlar

yüzündeki deniz parlaklığıyla durur hatıramızda

o çocuk yumruklu dev o dev yumruklu çocuk

o zaman mayıs'tı yağmurlar başımızda

bir cumartesi akşamı girdi kapımızdan

gözlerinde kıpkızıl diken diken öfkesi

adeta birden bire aydınlandı zindan

onu böyle görünce nasıl da korkmuştuk

sapından fırlamış bir balta gibi çehresi

ve omuzlarında delikanlı gölgesi

o zaman mayıs'tı yağmurlar başımızda

o sırt üstü yatağında yatardı

sımsıcak gözleri şimdi bile aklımdadır

bir sana bakardı bir bana bakardı

dışarda tabiat mevsimin en çıngıraklı ayındadır

toprak ana bütün zincirlerinden çözülmüş

sabahlar akşam üstleri manolya gibi parlak

tarlaların yüzü gülmüş

işte her akşam geçtiği denize çıkan sokak

ah işte annesi annesi sevgilisi

işte biz dinliyen duyan düşünen duvarlar

işte o çocuk yumruklu dev o dev yumruklu çocuk

dışarda tabiat mevsimin en çıngıraklı ayındadır

bizim kucağımız terkedilmiş bir yatak gibi kirli soğuk

o bir kaç defa kartal gibi gitti kartal gibi döndü

çığlıklarını değil kırbaç sesini duyduk

biz duvarız neyleyim gözlerimiz ağlamayı bilmez

onu bir gece sabaha karşı büsbütün götürdüler

kendi gitti ismi kaldı yadigâr bağrımızda

o zaman mayıs'tı yağmurlar başımızda

ya biz idam duvarıyız karşımızda çok insan öldürdüler

onlar hep döküldü biz hep ayakta kaldık

temelimiz kanla beslendi ama nedense uzamadık

öyle bakmayın bu yaralar şerefli yara değil

getirirler vururlar biz öyle dururuz

yağmurlar gözyaşı bulutlar mendil

elimizden ne geldi de yapmadık

ah öyle bakmayın utanırız kahroluruz

onlar hep döküldü biz hep ayakta kaldık

bir mayıs sabahı toprak rezil gök rezil

yıldızlar küfür gibi yüzümüze tükürür gibi

şafak sancılarıyla iki büklümdü ufuk

ve simsiyah çamur gibi bir manga ortasında

siyaset meydanına geldi dev yumruklu çocuk

bulutlar eğilip alnının terini sildiler

ve mermiler birdenbire ölümü getirdiler

o düştü biz yine ayakta kaldık

halbuki ne kadar yorgunuz

öyle bakmayın bu yaralar şerefli yaralar değil

ah öyle bakmayın utanırız kahroluruz

ELDE VAR HÜZÜN

söyleşir

evvelce biz bu tenhalarda

ziyade gülüşürdük

pır pır yaldızlanırdı kanatları kahkaha kuşlarının

ne meseller söylenirdi mercan koz nargileler

zamanlar değişti

ayrılık girdi araya

hicrana düştük bugün

ah nerde gençliğimiz

sahilde savruluşları başıboş dalgaların

yeri göğü çınlatan tumturaklı gazeller

elde var hüzün

o şehrayin fakat çıkar mı akıldan

çarkıfeleklerin renk renk geceye dağılması

sırılsıklam aşık incesaz

kadehlerin mehtaba kaldırılması

adeta düğün

hayat zamanda iz bırakmaz

bir boşluğa düşersin bir boşluktan

birikip yeniden sıçramak için

elde var hüzün

ELİMDEN GELEN BU

Elimden gelen bu ben iki kişiyim

Çoğalmak neyse ne azalmak zor

Birisi seni her an bırakıp gittiğim

Öbürü kan gibi tutulmuş seviyor

Ağzındaki acı alnındaki çizgiyim

Gözlerine kirli bir bulut getirdim

Hiçbir sevinç aydınlığı onu silemiyor

Elimden gelen bu ben iki kişiyim

Birisi kapadığın kapılardan gitmiyor

Yağmur yağmaksa o güneş açmaksa o

Bir yerin üşüse onun sıcaklığı

Öbürü en içten çağrını işitmiyor

Alıp tutmaksa o basıp gitmekse o

Bakışları kıyısız deniz uzaklığı

Elimden gelen bu ben iki kişiyim

İkisi birden çıkmaya uğraşıyor

Bilmem ki hangisinden nasıl vazgeçeyim

Birisi yeni baştan serüvene başlamış

Öbürü silahında son mermiyi sıkıyor

Çoğalmak neyse ne azalmak zor

EMİRGANDA ÇAY SAATİ

çerağân sarayı'ndan büyükdere'ye

üşümek sonbaharında eski çınarların

uzadığı yerde gizlice akşamların

başlayıp adetâ kendini dinlemeye

kafeslerin ardında bol gözlü bir kadın

ansızın giydirilmiş ipek ferâceye

bir çay yalnızlığı emirgân'dan öteye

değdikçe ısındığı yaldızlı bardağın

nedîm'den yansıması tatyos efendi'ye

tenhâ bir genç kız sesiyle hicazkâr'ın

kuytularda çürüdüğü bağdadî yalıların

yorgun sarmaşıklarıyla sarkmış bahçeye

soğuk kuşlar gibi dağılır boğazda

rüzgârın getirdiği donuk bir yağmur pusu

istinye'de gemilerin karanlık uykusu

kırık direkleriyle dalgın ve hasta

birden içimi kaplayan ölüm korkusu

selâm verilince meçhul bir namazda

gâzâli'yse biraz mevlânâ biraz da

kubbenin altındaki divan uğultusu

'şeref' vapurundan en kirli beyazda

yüzlerce harbiyeli sürgün yolcusu

havada bir asılmış adam kokusu

istanbul jöntürkleri hüzzâm bir yasta

yankılarıyla telaşlı geceleri bir bebek'ten

motorların taşıyıp o kadar bitiremediği

en yılgın sonbahar benim gözlerimdeki

çok daha dumanlı mütâreke günlerinden

alaturka saat kaçta ikinci tömbeki

miralay sadık bey'in nargilesinden

dem çekip kumrular gibi sebilleri şenlendiren

osmanlı sehpâların gölgesindeki

emirgân'da acılaşmak koyu bir semâverden

çaylar gibi kararıp kaç defalarca eski

bir şiir üzüntüsüyle müseddes biçimindeki

çoktan unutulmuş kilitli defterlerden

EMPERYAL OTELİ

ben hiç böylesini görmemiştim

vurdun kanıma girdin itirazım var

sımsıcak bir merhaba diyecektim

başımı usulca dizine koyacaktım

dört gün dört gece susacaktım

yağmur sönecekti yanacaktı

sameland seferden dönecekti

duvardaki saat duracaktı

kalbim kendiliğinden duracaktı

ben hiç böylesini görmemiştim

vurdun kanıma girdin itirazım var

emperyal otelinde bu sonbahar

bu camların nokta nokta hüznü

bu bizim berheva olmuşluğumuz

bir nokta bir hat kalmışlığımız

bu rezil bu çarşamba günü

intihar etmiş kötümser yapraklar

öksürüklü aksırıklı bu takvim

ben hiç böylesini görmemiştim

vurdun kanıma girdin itirazım var

sesleri liman sislerinde boğulur

gemiler yorgun ve uykuludur

sabahtır saat beş buçuktur

sen kollarımın arasındasın

onlar gibi değilsin sen başkasın

bu senin gözlerin gibisi yoktur

adamın rüyasına rüyasına sokulur

aklının içinde siyah bir vapur

kıvranır insaf nedir bilmez

otelin penceresinde duracaktın

şehri karanlıkta görecektin

karanlıkta yağmuru görecektin

saçların ıslanacak ıslanacaktı

kış geceleri gibi uzun uzun

tek damla gözyaşı dökmeksizin

maria dolores ağlayacaktı

istanbul'u yağmur tutacaktı

bütün bir gün iş arayacaktım

sana bir türkü getirecektim

kulaklarımız çınlayacaktı

emperyal oteli'nin resmini çektim

akşam saçaklarından damlıyordu

kapısında durmanı söylemiştim

yüzün zambaklara benziyordu

cumhuriyet bahçesi'nde insanlar geziyordu

tepebaşı'ndaki küçük yahudiler

asmalımesçit'teki rum kemancı

böyle rüzgarsız kalmışlığımız

bu bizim çektiğimiz sancı

el ele tutuşmuş geziyordu

gazeteler cinayeti yazıyordu

haliç'e bir avuç kan dökülmüştü

emperyal oteli'nde üç gece kaldık

fazlasına paramız yetmiyordu

gözlerin gözlerimden gitmiyordu

dördüncü gece sokakta kaldık

karanlık bir türlü bitmiyordu

sirkeci garı'nda sabahladık

bilen bilmeyen bizi ayıpladı

halbuki kimlere kimlere başvurmadık

hiçbiri yüzümüze bakmıyordu

hiç kimse elimizden tutmuyordu

ben hiç böylesini görmemiştim

vurdun .... kanıma girdin ..... kabulümsün.

GECE BULUŞMASI

Sen İstinye'de bekle ben buradayım

İçimde köpek gibi havlayan yalnızlığım

Belki gelmem gelemem 5 dakika bekle git

Çünkü ben buradayım karanlıktayım

Çünkü elimi kestim beni kan tutuyor

Şarabım bütün ekşi suyum soğuk

Yanımda olmadınmı seni seviyorum

Belki gelmem gelemem 5 dakika bekle git

Yüzünü ıslatmadan ağlıyabilir misin

Gece yarıları telefon ettin mi hiç

Karanlık adamlar hüviyetini sordu mu

Ben senin olmadığını arıyorum

Belki gelmem gelemem 5 dakika bekle git

Yabancı gibisin miyop gözlerin kısık

Bana ait ne varsa hepsi seni korkutuyor

Sana ait ne varsa hiçbiri benim değil

Belki ölmek hakkımı kullanıyorum

Belki gelmem gelemem 5 dakika bekle git

GECENİN KAPILARI

Bütün kapılar kapandı, dışardayım

Birden karşıma çıkmayın korkuyorum

Uykusuzum fena halde, sokaktayım

Karanlık bastırdı mı bozuluyorum

Fena bir yerimden koptuğum doğru

Kendimden çok fazla yaşamaktayım

Nereye bağlanacak bu işin sonu

Aslında ben kimim meraktayım

Bütün kapılar kapandı, sokaktayım...

GEÇ KALMIŞ ÖLÜ

Korkacak bir şey yok hesap tamam

Sıram geldi mi hatta güleceğim

Kendimi hazırladım biliyorum

Önce turgut arkasından ömer haybo

Daha sonra varujan sonra nureddin

Sonra ben değilsem demokrat toni

Sonra o değilse mutlaka benim

Kendimi hazırladım biliyorum

Aysel'in gölgesine saklandım

Hep susamışım su içiyorum

GEÇERDİ HEP

Geçerdi hep

Pırıltılı kanunlar

Neves gecelerden

İhtimal buhranlı gecelerdi hep

Yüreğinde yalnızlığın tortusu

Vazoda yaseminler

Ufukta yağmur kuşları

Çözülmez bilmecelerdi hep

Ansızın dalar

Bir yorgunluğa uyanırdın

Güneş çekilmiştir bahçelerden

Lambalar çok erken yanmış

Aldatılmak korkusu

Sık sık bozulan yeminler

Enfarktüs kuşkuları

Sinsi bir kederdi hep

Zaman zaman düşündüğün

Aklına geldikçe güldüğün

Şan şeref ve ün

Beyhude şeylerdi hep

GİBİ REDİFLİ GAZEL

yorgun kadınlar içtik

yalnızlıktan uğuldayan

tuzlu kan gibi

nice akşamlar devirdik

çengi kıyamet

'kızıl sultan' gibi

vurdukça mızrap

öyle yoğun bir melâl

dağılır ki tamburdan

bastırır eski sevdalar

göz gözü görmez

duman gibi

su karanlıktır

ve kadehler boşalmış

leylaklar darmadağan

kıvılcımlar savurup narçiçeği

çöker bir daha başımıza gökyüzü

tutuşmuş tavan gibi

kanlı hesapları vardır

kıyamete kadar sürecek

ölümlü şairlerin

kim bilir nerden bilecek

ne çığlıklar geçer daha dünyadan

attilâ ilhan gibi

HACI MURAD IN ÖLÜMÜ

hacı murad'la olduk eski kafkasya'da

ihtiyar çuvaşgili santur çalıyordu

ne çaldığı zaten anlaşılmıyordu

oğlu belki o saat asılıyordu

şarap patlak vermişti isyan masada

atlas gömlekleri boyundan ilikli

sabahlara kadar hançer dokuyanlar

mezmur okuyarak duvar duvar

dudaklarında karanlık ilkbahar

gözbebekleri çelik çekirdekli

çalarak getirdiği korkak tatarların

bakunin yazması kitaplarından

dinamitler yürür bakü sokaklarından

siyah bir toz olur doru kısraklarından

öfkeli kazakları II'nci nikola'nın

ölmek fısıldadıkça son semaveri

bulutlanır çay kristal fincanda

ıslıklar gizlice bilenir zindanda

bir ustura çizgisi azerbeycan'da

hacı murad'ın üzengileri

HANNELISE

yağmurda çıkıp geleceksin hannelise

yağmur gözlerinden çıkıp gelecek

bir öğle sonu paris'te hannelise

bir kahvede grands boulevards türküsünü çalacaklar

paris ve yapraklar sararmış etrafımda

seine'e kanat vurup bir rüzgar geçiyor

gare d'orleans'da saat şimdi üç diyecek

yağmurdan çıkıp geleceksin hannelise

gözlerine bakıp sanki mavi diyeceğim

sanki çocuk diyeceğim

aydınlanacaklar

balığa çıkmış bir ihtiyar rıhtımda

suya atıp söndürecek

cigarasını

bir öğle sonu paris'te hannelise

bir kahvede grands boulevards türküsünü çalacaklar

insan kendisine rağmen yaşayamaz

kalbimiz beyaz derken biz siyah diyemeyiz

diyemeyiz hannelise

sen mutlaka lichtenstein dükalığından bahsedersin

yapraklarını döker ıhlamur ağaçları katedralin önünde

ben içimde müstesna bir ateş bahçesi donatırım

bembeyaz

bembeyaz hannelise

HARP KALDIRIMINDA AŞK

sen şimdi yanımda yepyeni bir türkü gibisin

hiç görmediğim yıldızlar gözlerine doğmuş

bir büyüklük duygusu dağlar gibi yüreğinde

ah biz mutluluğu böyle aranıp duracak mıyız

yağmur hep böyle yağacak mı hatıralara

eksik olan bir şey var sana bana dair

belki bir rüzgar belki rüzgardan da hafif

ama kalbimiz yine uzak bir deniz gibi boş

heybetli gurupların belirdiği saatlerde

sen şimdi yanımda yepyeni bir türkü gibisin

acaba nasıl öğrenmişim nasıl farkında olmadan

her şey nasıl olup geçmiş nasıl barut yağmış

nasıl güneş vurmuş zehirlenmiş şehrin üstüne

şimdi hangi kıyılarda gemiler demir alıyor

güney rüzgarlarına açıp yelkenlerini

belki bir italyan kızı tüfeğine dayanmış

senin gibi barışı tasarlıyor dağlarda

mahzun esirler harp şarkıları kadar mahzun

gizlice talim ediyor hürriyet adımlarını

sen şimdi yanımda yepyeni bir türkü gibisin

ah şu harp bitse rüzgar gibi bir nefes alabilsek

kimseler kimseler çıkmasa yolumuzun üstüne

yağmur yağsın varsın ıslansın saçlarımız

yalnız duyulmaz olsun göğsümüzdeki darlık

dilimizdeki kilit kolumuzdaki zincir

ömrümüz meçhullerden meçhullere akıyor

saatler bizim değil kitaplar bizim değil

bizim değil yaşamak bizim değil hiçbir şey

kendi dünyamızda yabancılar gibiyiz

ya çok erken ya çok geç doğmadık mı sevgilim

buna rağmen mutluluğa inanıyoruz

HAYIR..

bu döşeği sen mi serdin elin dert görmesin ana

ana uyuyacağım ninni çağır danalar girsin bostana

çetin bir yörük kızı hoyrat murat dağı'ndan

bir papatya getirsin bir gelincik getirsin

elimden tutsun beni metristepe'ye götürsün

gönlümce bir hu diyeyim hısımım ali osman'a

yamacına yöresine rüzgarlı camlar dikeyim

bu höşmerimi sen mi ettin eline sağlık ana

ana lokma dökelim aşure kaynatalım

hayır dağıtalım hayır ali osman dayıma

ördüğün bu çorabı sağlıcakla giyiyorsam

tuzladığın bu ayranı afiyetle içiyorsam

tuttuğun bu yoğurdu yoğurduğun bu ekmeği

kaynattığın bu bulguru çalakaşık yiyorsam

etime ve sütüme ineğimin ıslıklı memelerine

kabıma kaçağıma toprağıma bu benim diyebiliyorsam

ali osman dayımın yoksul yüreği bunun bedeli

metristepe göğüne uğru yıldız uğramaya

ana bu benim yüreğim hısımım ali osman'ın yüreği

HER SABAH, YANILMAK !..

sabah olmak her gece kolay mı sanırsınız

bulutları dağıtıp güneş olarak doğmak

denizle gök arasında çiy yorgunu şehre

kurşun kubbeleri buğulu minareleri ıslak

soğuk bir trenden inmiştiniz / yalnızdınız

bilmem kaçıncı defadır / yine yanılmıştınız

hiç uyumamıştınız / gözleriniz yanıyordu

yolculuk sanki bitmemişti / birdenbire

kendinizi vagonda unuttuğunuzu sandınız

sanki katar soluk soluğa tırmanıyordu

dumanlı rampaları / bir kılıç gibi çıplak

tiz çığlıklarıyla aydınlığı doğrayarak

bilmem kaçıncı defadır / yine yanıldınız

jilet mavisi bir kadın elinde purosu

değdiği yer açılıyor çok fena keskin

kim olduğunu bilen yok / işin doğrusu

yüzünü kaybetmiş aynalarda arıyordu

amerikan bara tünemiş sek vodka içiyor

geçmişinden rusça bir şarkı arayarak

sarhoş olmamak en büyük korkusu

bilmem kaçıncı defadır / yine yanıldınız

elbet en kötüsü sokaklarda tutuklanmak

hani bir kere iki yanınızda iki sivil polis

beyoğlu'ndan çekilip nasıl koparılmıştınız

nabız gibi vuran o kötü ve karanlık his

yakanızı hala bırakmadı asla bırakmayacak

bilmem kaçıncı defadır / yine yanıldınız

HERŞEYİ BİRDEN İSTEMEK

o kitabı da okudum bitirdim

hani o genç kızın beni unuttuğu

bir ara fena halde fikrindeydim

dudağındaki nem gözündeki buğu

durmadan hayal değiştiriyorduk

çetrefil bir hayat herkesin korktuğu

kaderlerimiz kalındı sevinçlerimiz çabuk

yaşamadan dağılıyor yarısından çoğu

erteleyip durduk suç ortalığımızı

asıl mutluluğun içinde bulunduğu

bazı ben yalnıştım o yalnıştı bazı

çünkü gecikmenin ağır yorgunluğu

yanıldığımız herşeyi birden istemekti

isteği gerçekleştirmez isteğin yoğunluğu

ihtiyaç başka bir boyuta geçmekti

devreden çıkarıp gereksiz sorumluluğu

tekrar loş yalnızlıkların en dibindeyim

sararmış yaprakların usulca savrulduğu

köprüler yıkıldı artık kendimleyim

parmak uçlarımda ölümün soğukluğu

ISSIZLIĞIN ÇIĞLIĞI

cam ipliğinden sıkı dokunmuştur

kristal vitrindeki bu loş kadın

soğuk tenhalığında kaşları alnının

ince bir hayretle sanki donmuştur

yansımaları sokağa vurmuştur

kafasındaki müstehcen dazlaklığın

sedef boşluğunda aralık ağzının

sevişmelere çağrısı korkunçtur

taşralı bir 'köpek' buna tutulmuştur

simsiyah bir ünlem önünde camların

her gece jiletle kazıyamadığın

kaç kere kaçırmayı filan kurmuştur

çünkü kadınlar gözünü korkutmuştur

kraliçesi budur yalnızlığın

ürettiği nilüfer iç bataklığının

cansız olmasından neler ummuştur

ıssızlık çığlığını şehirde unutmuştur

IŞIK MEZARLIĞI

birden demir kuşlar fazla şehir

demir ağaçların tamamladığı

yeşilden sarıya gözleri değişir

gagaları kırmızı neon yaprağı

asmalımesçit'te dolmuş durağı

yarı gece açıkça geçilmiştir

meçhul kaatillerin bıraktığı

bir silah gibi parlıyor şiir

uykusuzlukların ateş aldığı

gece barlarında içkiler zehir

kınından çıkar öfke bıçağı

sabaha karşı cinayet işlenir

ölen kim aslında öldüren midir

besbelli hiç anlaşılamayacağı

karakolda intihara heveslenir

bir acil serviste hazır yatağı

korku yalnızlığın gelişmesidir

gece hiç kimsenin kurtulamadığı

ay şimşek mavisi belirmiştir

bıçak parıltısıyla yalar sokağı

sarhoş bir fahişenin ağladığı

gözlerinde kahır birikmiştir

sevdiği itlerin farkına varmadığı

parasını yiyorlar allah bilir

geceleyin beyoğlu ışık mezarlığı

İHTİYARLAR BALLADI

onlara ün mü gelir bazı bir ses mi duyarlar

yumuşak bir kedere ufalır bakışları

idam mahkûmlarıdır aslında ihtiyarlar

ölüme koşullanmış bütün davranışları

yorgun öksürükleri oturup kalkışları

yaşayıp durmaktan gizlice utanırlar

her gece artık gitmek vaktidir sanırlar

geçmiş günlerinden bir destek aranırlar

uysal bir gülümseme tek sızlanışları

idam mahkûmlarıdır aslında ihtiyarlar

ölüme koşullanmış bütün davranışları

İKİ YÜZLÜ MELEKLER

sayende sayeban olduk İstanbul şehri

sayende sebil olduk aç kaldık sefil olduk

yıldızlar dem çekti güvercinler gibi başucumuzda

ve yaktı perişan eyledi sine-i sad-paremizi

saplanıp hançer misali bir hilal

sokaklar serseri biz serseri

yüksekkaldırım’da

bir cezayir şarkısını dile getirdi plaklar

cadde-i kebir: bütün ışıklarını yakmış bir gemidir

sinemalar nerdeyse boşalacaklar

vay anam vay

sen ne dersin İstanbul

sen garip bir şair olsan söyle ne halt edersin

kimin gücü yeterse kahretsin pazarlığı

sefalet akıyor gürül gürül sokaklardan

yol üstünde bir şehvet çarşısı tıklım tıklım

yol üstünde sevda pazarlığı aşk pazarlığı

kurtulmadık gitti bu denlü kepaze hayattan

hep böyle gecelerin koynunda yaşadık

geceler serseri biz serseri

karakoldaki aynada safran gibi kirli yüzümüz

gözlerimiz hasta gözleri ellerimiz hasta elleri

kırılmış kavala dönmüşüz

sen söyle serseriler kıralı İstanbul

sen söyle iki gözüm

hangi merhem çaredir şu bizim yaramıza

yel üfürdü su götürdü gençliğimizi

elimiz boşa geldi meydanlarda kaldık

meydanlar serseri biz serseri

sağımız sefalet solumuz ölüm

işte geldik gidiyoruz

kahrolasın

kahrolasın İstanbul şehri

İKİNİZDEN HANGİNİZ

ikinizden hanginizin

saçları gece laciverdi siyah

yıldız tozundan ışıltılı

ve zengin

bakır çalığı gözleri

derin

yer yer

eflatuna çalıyor

ikinizden hanginizin

nemli dudakları fuschia

kirpikleri kaşlarına dolaşık

ağzı fena halde aşık

başladığı her öpüşte kalıyor

ikinizden hanginizin

neyi noksan neyi fazla

ikinizden hanginize sorsan

her defasında

kendisini ötekisi sanıyor

çok fena aldanıyor

sahi siz

hanginiz

hanginizsiniz

İSTANBUL AĞRISI

Kanatları parça parça bu ağustos geceleri

Yıldızlar kaynarken

Şangır şungur ayaklarımın dibine dökülen

Sen

Eğer yine İstanbul'san

Yine kan kopuklu cehennem sarmaşıkları büyüteceğim

Pançak pançak şiirler tüküreceğim

Demek yine ben

Limandaki direkler ormanında bütün bandıralar ayaklanıyor

Kapı önlerinde boyunlarını bükmüş tek tek kafiyeler

Yahudi sokaklarını aydınlatan Telaviv şarkıları

Mavi asfaltlara çökmüş

Diz bağlıyor

Eğer sen yine İstanbul'san

Kirli dudaklarını bulut bulut dudaklarıma uzatan

Sirkeci Garı'nda tren çığlıklarıyla bıçaklanıp

İntihar dumanları içindeki Haydarpaşa'dan

Anadolu üstlerine bakıp bakıp

Ağlayan

Sen eğer yine İstanbul'san

Aldanmıyorsam

Yakaları karanfilli ....... eğer beni aldatmıyorsa

Kulaklarımdan kan fışkırıncaya kadar

Yine senin emrindeyim

Utanmasam

Gözlerimi damla damla kadehime damlatarak

Kendimi yani şu bildiğim Atilla İlhan'i

Zehirleyebilirim

Sonbahar karanlıkları tuttu tutacak

Tarlabaşı pansiyonlarında bekarlar buğulanıyor

İmtihan çığlıkları yükseliyor üniversite'den

Tophane İskelesi'nde diesel kamyonları sarhoş

Direksiyonlarının koynuna girmiş bıçkın şöförler

Uykusuz dalgalanıyor

Ulan İstanbul sen misin

Senin ellerin mi bu eller

Ulan bu gemiler senin gemilerin mi

Minarelerini kürdan gibi dişlerinin arasında

Liman liman götüren

Ulan bu mazot tüküren bu dövmeli gemiler senin mi

Akşamlar yassıldıkça neden böyle devleşiyorlar

Neden durmaksızın imdat kıvılcımlari fışkırıyor

Antenlerinden

Neden

Peki İstanbul ya ben

Ya mısralarını dört renkli duvar afişleri gibi boy boy

Gümrük duvarlarına yapıştıran yolcu abbas

Ya benim kahrım

Ya senin ağrın

Ağır kabaralarınla uykularımı ezerek deliksiz yaşattığın

Çaresiz zehirler kusan çılgın bir yılan gibi

Burgu burgu içime boşalttığın

O senin ağrın

O senin

Eğer sen yine İstanbul'san

Yanılmıyorsam

Koltuğumun altında eski bir kitap diye götürmek istediğim

Sicilyalı balıkçılara Marsilyalı dok işçilerine

Satır satır okumak istediğim

Sen

Eğer yine İstanbul'san

Eğer senin ağrınsa iğneli beşik gibi her tarafımda hissettiğim

Ulan yine sen kazandın İstanbul

Sen kazandın ben yenildim

Kulaklarımdan kan fışkırıncaya kadar

Yine emrindeyim

Ölsem yalnız kalsam cüzdanım kaybolsa

Parasız kalsam tenhalarda kalsam çarpılsam

Hiç bir gün hiçbir postacı kapımı çalmasa

Yanılmıyorsam

Sen eğer yine İstanbul'san

Senin ıslıklarınsa kulaklarıma saplanan bu ıslıklar

Gözbebeklerimde gezegenler gibi dönen yalnızlığımdan

Bir tekmede kapılarını kırıp çıktım demektir

Ulan bunu sen de bilirsin İstanbul

Kaç kere yazdım kimbilir

Kaç kere kirpiklerimiz kasaturalara dönmüş diken diken

1949 Eylül'ünde birader mirc ve ben

Sokaklarında mohikanlar gibi ateş yaktık

Sana taptık ulan

Unuttun mu

Sana taptık.

JİLET YİYEN KIZ

o kızı nerede nasıl görsem

aklımı başımdan alır ağzı

saçları şıra köpüğü desem

kaşları bıçak izi kırmızı

yakut pulları mı? bu ne görkem

kanlı gözbebeklerindeki yazı

beni nasıl büyüledi bilmem

kirpikleri örümcek kırmızı

kızıl demirden bir ünlem

salınması yangın yalnızı

korkmasam öpmeye eğilsem

dişleri elektrik kırmızı

çarpılmışım başım sersem

sevdim jilet yiyen kızı

göğsündeki kumrulara değsem

gagaları zehirli kırmızı

gece gündüz tek düşüncem

kasıklarımdaki ince sızı

artık kimseyle sevişemem

anladım sevişmek kırmızı

jilet yiyen kız merih'li gecem

birlikte bulacağız belâmızı

sonumuz kuşkusuz cehennem

kırmızı kırmızı kırmızı

KADINLAR SONBAHAR

Kadınlar sonbahar yapraklarını dökmeye başlar

Titrek dudaklarında sarışın bir keder

Nabız kaybolur kan susar dolaşım yavaşlar

Sisli bir nebuloz gökte yazılmamış şiirler

Dargın sevgililer yalnızlıklarına uzaklaşıyor

Anlaşılmaz çocukluğun ortaokullarından ders zilleri

Kilitli defterlerde kurutulmuş menekşeler

Tehlikeli yolculukların kanat çırpan mendilleri

Sazdan saza azalan hicranlı köçekçeler

Dünkü delikanlıları yaşlılığa taşıyor

Eylül şehirleri yağmurlu gürültülerle alır yerlerini

Deniz kahvelerinde son kadehlerde bulutlar birikir

Ilık bir aydınlıkla yıkayıp yorgun ellerini

Görgülü ihtiyarlar bir bir ortalıktan çekilir

Yaşlandıkça insan dünya başkalaşıyor.

KALK GİDELİM KADINLAR BALLADI

Sabit dudak ruju epeyce telefon

Kirpikleri devirip göğüs geçirmeler

Burnu rendelenmiş memeleri silikon

Ağızlıkla çakmağın alevini içmeler

Yarı ömrü meyhane yarısı berber

Aşk faslını unuttuk

Hey Allah pardon

Yuvası aşk yuvası görkemli salon

Kapısı vızır vızır spor mercedes'ler

zar saydamı bluz bluejean pantolon

Kadın erkek farketmez asıl olan çekler

Lafı hiç uzatmaz sevişmeye geçer

Az buz kazanmıyor

Gecesi üç milyon

Kalk gidelim kadınları bu ne ilk ne son

KAPTAN -1

eflatun gözlerin olduğunu bilmiyordum

gece yarısını yaşamaktan yorgunum

ayazın avucunda unutmuştun ellerini

önünden geçtiğim halde beni tanımadın

ben değiştim biliyorum hem sakal bıraktım

şiirlerim kül rengi kumrular gibi uçuşuyorlar

bakır çalığı göklere katiyyen tahammülüm yok

hele paris’in gökleri aklımı başımdan alıyor

bana seni senden evvelki poitiers’li kızı

hatırlatıyor

ayazın avucunda unutmuştun ellerini

karanlığın arkasında kıvılcım gözlü orospular

gölgelerine yaslanmış evliya gibi bekliyorlar

ışıklar kırmızı yandığı zaman duracaksın

ben değiştim biliyorum hem sakal bıraktım

soğuk gözlerinde buğulanmıştı ölsen tanıyamazdın

hatta ricardo bile hani vatansız ricardo

burnumun dibinden geçti geçen gün beni tanıyamadı

oysa au vieux chatalet’de akşam sabah beraberdik

üçümüz viyana kahvesi ve sıcak rom içerdik

üstelik o krapfen severdi güzel olurmuş rivayet

neden ve nasıl sevdiğini anlayamadım gitti

yalnızlıktan da kurtulup yalnız kalmak isterim

montmarte metrosu civarında seni gözden kaybettim

o zenci yine arkanda mıydı hiç dikkat etmedim

ağzında yoksul bir ıslık ıslak bir cigara gibi

sidney bichet’nin caz havalarını çiğneyip tüküren

o saklasın varsın seni sevdigini biliyorum ben

yüzünün renginden geliyor bütün üzüntüsü

bir gazete aldım ama evde okuyacağım

kahvelerden birine girip bir grog ısmarlasam

seni öldürmek için çareler tasarlasam

sükut bembeyaz buz tutsa bıyıklarımda

ve türküm kaybolsa sessizliğin hırçın türküsü

ve ben unutulsam yazdığım şiirler

senin için yazdıklarım herkes için yazdıklarım

eski padişahlar gibi unutulsa birer birer

ve ben seni unutsam hiç hatırlamasam

ellerim oldum olasıya seni unutsalar

yarı gecenin içinden bir zenci sütbeyaz bakıyor

rue lafatette’de dünden bugüne geçiyorum

eflatun gözlerini bir grog kadehinde unuttum

KARANTİNALI DESPİNA

bir gül takıp da sevdalı her gece saçlarına

çıktı mı deprem sanırdın ' kara kız ' kantosuna

titreşir kadehler camlar kırılır alkışlardan

muammer bey'in gözdesi karantina'lı despina

çapkın gülüşü şöyle faytona binişi kordelia'dan

ne kadar başkaydı her kadından her bakımdan

sınırsız bir mutlulukta uyuturdu muammer bey'i

ustalıkla damıttığı o tantanalı aşklarından

işgal altüst etti nasıl da izmir'de her şeyi

öğrendi kullanmasını despina bu yanlış geceyi

körfez'de parıldayan yunan zırhlılarına karşı

miralay zafiru'yla ispilandit palas'ta sevişmeyi

gemi sinyallerinin gece bahçelere yansıması

havuzda samanyolunun hisarbuselik şarkısı

demlendikçe yalnızlığı aydınlanıyor muammer bey

olmayacak şey bir insanın bir insanı anlaması

KIRMIZI PAZAR

Kız sen burda yeni misin peki leyla nerde

Hani çekirdek gözlüm örümcekten korkan

Kim ulan beni herkes tanır git patronuna sor

Elektrikçi ihsan dedin mi içkide üstüme yoktur

Leyla güzel kızdı ben böyle göz görmedim

Sen de güzelsin bak omuzların mesela

Biz elektrikçi kısmı karanlıkta güreşiriz

Ölüm tellerde ıslık çalar gözümüz pektir

Saçların kendinden mi sarı boyadın mı

Öyle örtülü bakma içimi karıştırıyorsun

Buranın tesisatını biz yaptık cahit'le beraber

Düğmeye şöyle dokun süt gibi aydınlık

Cahit askere gitti bak leyla da gitmiş

Geceleri uyku tutmuyor işin yoksa cigara iç

Yıldızlar boğazıma dizili inanmazsın

Dilsiz misin nesin bir şey söylesene

İstanbul'dan mı geldin yalnız mısın

KİM KALDI

silah atılmıyor

güvercin şakırtısıdır

şafakta yaldızlanan

şadırvanda su

ıhlamurlarda ezan

görkemli bir namaz uğultusu

heyhat

hamzabey cami-i şerif'inden kim kaldı

kim kaldı eski selanik'ten

laternalar sustu

sürahiler tenha

tek kibrit çakılmıyor

kim kaldı ittihat ve terakki'den

o jöntürkler ki - `hariçten

evrak-ı muzırra celbederlerdi' -

o fedailer ki barut öksürürler

sakal tıraşları mavi

kırmızı bıyıkları biber

kim kaldı

müdafaa-i hukuk cemiyeti'nden

avcı ceketi

körüklu çizme

astragan kalpak

bazen `ittihatçı'

hafif `iştirakiyun'

öfkeli kaşları salkım saçak

kumral bıyıkları mahzun

hani felaket tütün içerler

ceplerinde idam fermanları

bellerinde Söğüt yaprağı bıçak

ya millet meclisi'nde meb'us

ya kuva-yi seyyarede asker

kadehlerde rakı

nazlı beyaz

vaniköy korusunun `teşrinler'deki sisi

gramofonda incesaz

meyhane musikisi

o şenliklerden heyhat kim kaldı

ezeli dalgınlığımızın ıslığıdır ney

keman yanlış anlaşılmasından tedirgin

utlar vahim sorular soruyor

öldü nazım samilof sarı mustafa

yıkılmış strasnoy ploscat'ın saat kulesi

eski bolşeviklerden kim kaldı

KİM O?

kapının ziliyle sıçradım

gecenin saat üçü

açtım baktım

kimseler yok

zili duyduğum kesin

birisi çalmış olmalı

gelen yoksa ben miyim

kırk yıl daha genç

polisten bırakmışlar

KİMİ

Kapıyı açık bırak

Hiç kimse görmese de

Belki biri gelir

Elsiz ayaksız

Varla yok arası

Hanidir bekliyorum

KİMİ SEVSEM SENSİN

her şeyi terk ettim / ne aşk ne şehvet

sarışın başladığım esmer bitiyor

anlaşılmaz yüzü koyu gölgeli

dudakları keskin kırmızı jilet

bir belaya çattık / nasıl bitirmeli

gitar kımıldadı mı zaman deliniyor

kimi sevsem sensin / hayret

kapıların kapalı girilemiyor

* * *

kimi sevsem sensin / senden ibaret

hepsini senin adınla çağırıyorum

arkamdan şımarık gülüşüyorlar

getirdikleri yağmur / sende unuttuğum

hani o sımsıcak iri çekirdekli

senin gibi vahşi öpüşüyorlar

kimi sevsem sensin / hayret

in misin cin misin anlamıyorum

KORKARIM

ay soluk soluğa

yıldızlar akla ziyan bir irilikte

uzaydan yanmış kibrit kokuları

koklasam korkarım

koklamasam

gizli yılan ıslıklarıyla özsuyu zaptediyor

henüz birer iskelet gibi çıplak

aşağıdan yukarıya ağaçları

çiçekleri uyandı uyanacak

koparsam korkarım

koparmasam

öyle yoğun bir elektrikle

çıtırdar ki saçları

kim değse tutuşacak

dokunsam korkarım

dokunmasam

gözleri bir yangın başlangıcıdır

dudakları kırmızı alarm

uğultusu şehre yayılır

sokak sokak

tutulsam korkarım

tutulmasam

KORKUNUN İSİ

kederli bir ağustostu

mehtabı ölüm tehlikesi

tellerde bir vınlama

elektriğin titremesi

adeta gümüş kaplama

yağlı beyaz bir taksi

bebek'te unutulmuştu

cihangir'e son müşterisi

gece böcekleri sustu

kadın değil koyu sinema

bir renkli film güzelliği

içi hayli eskimiş ama

yosmalığı kusursuzdu

cıgara bir cıgara daha

besbelli eksiklendiği

dolmabahçe'de kustu

hem sarhoş hem huzursuzdu

hayatı büyük bir yanılma

pektaş holding'in metresi

yani sırılsıklam mutsuzdu

kul köle olmuştu adama

gençken ne kadar korkusuzdu

yaşlandıkça artıyor endişesi

gecelerdir uykusuzdu

bu da gelmişti başına

herhalde başka bir kız buldu

etine dolgun genç irisi

adam ondan soğumuştu

az kaldı kovulmasına

kederli bir ağustostu

acı sular geliyor ağzına

gözlerinde korkunun isi

KORKUNUN KRALLIĞI

geceleri bir ıslık

penceremin altında birileri

beni çağırıyorlar

(yoksa yanılıyor muyum)

koşup bakıyorum kimseler yok

sarayburnu'nda sis düdükleri

mektuplarım kayboluyor posta kutusundan

birileri çalıyor ama kim

geçen akşam yağmuru değiştirdiler

yumuşak başlamıştı tatlı ve ılık

nasıl olduysa kestiremedim

az sonra sülfirik asitti gökten yağan

(cam iplikleri halinde yağıyor

değdiği yeri eriterek

duman duman)

biryerlere gidecek oluyorum

ardımda birileri

hayal meyal varla yok arası

cigaralarını avuçlarında saklamış

gözlerinde aynalı güneş gözlükleri

(bilmem yanılıyor muyum)

daha dün geceyarısı

telefonda birileri

fakat konuşmuyorlar

bir bubi tuzağı sessizliği hüküm sürüyor

türlü olasılıklarla yüklü

olağanüstü iri

bir o kadar da tehditkar

(bilmem yanılıyor muyum)

beni dehşete düşürmek istiyorlar

nasıl oluyor anlamıyorum

gece yayın bitmiş televizyonu kapamışım

ekranda ansızın birileri

kapalı demir bir kapı gibi suratları

gözleri ateş saçıyorlar

gözlerinde tarifsiz bir hışım

bıyıkları zifiri karanlık

ele geçirebilirlerse beni öldürmek

besbelli maksatları

(yanılıyor muyum neyim)

yanlış bir mıknatıs fırtınası içindeyim

şişe yeşili şerare atlamaları

şurup kırmızısı çakıntılar

sağım solum her tarafım elektrik

korkuyorum

korktuğumun bilincindeyim

birileri

şalteri indirdi indirecek

işim bitik

MAHUR BESTE

Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız

O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız

Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız

Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız

O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız

Bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlardı

Güneşten ışık yontarlardı sert adamlardı

Hoyrattı gülüşleri aydınlığı çalkalardı

Gittiler akşam olmadan ortalık karardı

Bitmez sazların özlemi daha sonra daha sonra

Sonranın bilinmezliği bir boyut katar ki onlara

Simsiyah bir teselli olur belki kalanlara

Geceler uzar hazırlık sonbahara

MARIA MİSSAKİAN

yüksekkaldırım'da bir akşam

maria missakian'i düşündüm

eğer kendimi bıraksam

yağmur olabilirdim yağardım

kasım'da bir çınar olurdum

yaprak yaprak dökülürdüm

kalbimi sıkı tutmasam

döküp saçıp boşaltsam

içimde yükselen şiiri

kaldırımlara döküp harcasam

gözleri balıkçıl gözleri

dudaklarında tutup rüzgarı

maria missakian adında biri

gelse göğsüne kapansam

gece gölgesine sokulsam

gökyüzünde bulutlar büyüseler

yağmuru dinlesem anlatsam

şimşekler kırılıp dökülseler

bizi sokaklarda bıraksalar

leylekler üşüyüp gitseler

dönüp arkalarına bakmadan

yine akşam oldu attilâ ilhan

üstelik yalnızsın sonbaharın yabancısı

belki paris'te maria missakian

avuçlarında bir çarmıh acısı

gizlice bir sefalet gecesi

çocuğunu boğarmış gibi boğup paris'i

sana kaçmayı tasarlar her akşam

MEMLEKET HAVASI

Bu bizim gökler gibisi hiç bir dağda çatılmamıştır

Yıldızlarımızın titremesi yüreğine deprem indirir

Hiç bir yerde bu denize bu acı tuz katılmamıştır

Topraktan sağdığımız pekmez güneşin başını döndürür

MEVSİMİDİR

mevsimidir

müphem bir meltem yoklar dal uçlarını

gizlice ürperir yaseminler

körfezde deniz dalgın

bilinmez hangi aşktan arta kalmış

vahim bir yalnızlığı dinler

mevsimidir

artık erken kararır sular

her biri bir bulut ardına sinmiş yıldızların

korular terk edilmiş

ağaçlar duman duman

yalılar tenha

kanlıca ilk yağmurla serinler

mevsimidir

nedense ölmeye heveslenir insan

uzaya

bir avuç yıldız tozu gibi savrulmaya

rayından çıkmıştır yaşamak

bir eskimişlik duygusu nereye baksan

gücü yetmez kimsenin kimseyi kurtarmaya

çünkü ne güzeller

zehir zemberek güzeldir artık

ne zehir zemberek çirkindir

yeni çirkinler

MİKAHA

Tanrının sokaklarda yalnız dolaştığı zaman

Adına kör karanlık diyorlar

Güneş de üç-buçuk aylık piçini düşürecek bulvarlara

Hıncımdam Makon'da bir Çinli’ye gözlerimle söveceğim

Saygon'da bir otel odasında bulacağım seni

Ellerini Portekiz'de unutmuş olacaksın

Gümrüksüz gireceksin düşlerime çırılçıplak

Beyrut’ta uçağı kaçıracağım Mikaha

Sana dönmek mi bir daha

Tövbeler olsun...

Özlediğin bu muydu yoksa

Tutkulu bir kelepçe vurdular yüreklerimize

Adına aşk diyorsun

Oysa balıklar Singapur'dan getirmemişlerdi

Ağızlarında bu tutkuyu

Roma'da kendini satan bir kadın görüp

Kadınlığından utanmıştın

Melekliğinden utanan şeytanlar gibiydin

Sen de yüreğini ellere sattın Mikaha!

Sana dönmek mi bir daha

Tövbeler olsun...

Bak yine inanasım yok işte

Sensiz geçmezdi bu mevsimler

Bulvarlara kar yağmazdı

Gecenin kör karanlığında

Tanrı bizim için ağlamazdı

Sevmeyi sevilerek öğrenmiştik

Tanrı'ya da biz öğretmiştik üstelik

Belli ki sevmeleri de bırakamıyorum artık

Tanrının da gözyaşları tükendi artık Mikaha!

Sana dönmek mi bir daha

Tövbeler olsun...

Kolay diyorsun

Gel bir de sen yaşa sensizliğimi

Yalan söylüyor Kuveyt'li petrol kralı

Beş gece içmez sana yüzük alırdım

Gözlerini Pire'li tayfalara çaldırdın

Belki Hong Kong'da bir şişe pirinç rakısına satarlar

Belki de ucuzundan ölmeyi göze alırsın

Ama sen; ölmüyorsan-ölemiyorsan-ölemeyeceksen

Paris benim kentim değil ki

Bu serseri izler senin izlerin Mikaha!

Sana dönmek mi bir daha

Tövbeler olsun...

Bak bu mezarı benim için kazdılar

Bu çiçekleri dişi eller getirdi

Sözüm var

Ölürsem erkekçe öleceğim

Ama sensiz ölmeyi beceremem Mikaha!

Sana dönmek mi bir daha

Tövbeler olsun...

MUHALİF RÜZGAR

bugün pazartesi

senin galiba beş dersin olacak

yine salondaki aynada taradın saçlarını

istemediğin bir şeyi yapmış olmanın öfkesi

yine karartmış alnını

fakat acele etmek lazım

geç kalırsan tramvay kaçacak

ve bir yasak levhası gibi asacak suratını

o suratsız müdire hanım

bugün pazartesi

dün pazardı

belki evde kalıp balerin resimleri yaptın

kulağında uzak bir piyano sesi

belki neşeliydin

belki düşüncen vardı

belki de yağmur gibi inerken hatıralar

herhangi bir köşe başında

bana rastladın

ben senin hayatına muhalif bir rüzgar gibi girdim

MUHAYYER

önemli gizli boyutlarıyla yeryüzündeki yaşantımız

ne kadar azdır yaşadığımızdan yaşadığımızı sandığımız

söylediklerimizle değil söylemediklerimizle varız

o gün ki ölümün perdesine yapayalnız yansırız

ne kadar azdır yaşadığımızdan yaşadığımızı sandığımız

bir incesaz ki süreklidir yaprak döken korularda

çılgınlıkları oluşturur en çapraşık duygularda

büyük çıkmaz akla gelip de sorulmayan sorularda

bazı insan içten içe düşünür hesaplar da

ne kadar azdır yaşadığımızdan yaşadığımızı sandığımız

üflediği sustuğumuz tutkuların düşlerimizi çokçadır

çocukluktan çıktığımızı sanmak aslında çocukçadır

gerçi gençlik bir uçta yaşlılık bir uçtadır

birleştikleri gerçek o müthiş sonuçtadır

ne kadar azdır yaşadığımızdan yaşadığımızı sandığımız

MUSTAFA KEMAL..

dağ başını efkâr almış

gümüş dere durmaz ağlar

gözyaşından kana kesmiş gözlerim

ben ağlarım çayır ağlar çimen ağlar

ağlar ağlar cihan ağlar

mızıkalar iniler ırlam ırlam dövülür

altmış üç ilimiz altmış üç yetim

yıllar gelir geçer kuşlar gelir geçer

her geçen seni bizden parça parça götürür

mustafa'm mustafa kemal'im

diz dövdüm şavkı aktı sakarya'nın suyuna

sakarya'nın suları nâmın söyleşir

hemşehrim sakarya öksüz sakarya

ankara'dan uçan kuşlar

kemal'im der günler günü çağrışır

kahrolur bulutlara karışır

gök bulut yaşmak bulut

uca dağlar dev boyunlu morca dağlar

divan durmuş bekleşir

mustafa'm mustafa kemal'im

nasıl böyle varıp geldin hoşgeldin

çıngı kaymış yalazlanmış gözlerin

sol yüzünde güneş südü sıcaklık

ellerinden öperim mustafa kemal

senin dalın yaprağın biz senin fidanların

biz bunları yapmadık

sen elbette bilirsin bilirsin mustafa kemal

elsiz ayaksız bir yeşil yılan

yaptıklarını yıkıyorlar mustafa kemal

hani bir vakitler kubilay'i kestiler

çün buyurdun kesenleri astılar

sen uyudun asılanlar dirildi

mustafa'm mustafa kemal'im

MÜJGAN A AŞK ŞARKILARI

dinlerdim telâşlı kanûnlardan sarışın türkçeyi

nasıl da sevdim ne iştir bilmeden sevmeyi

ürkek bir çilenti usulca yoklardı bahçeyi

nerde tâvus kuşları nerde müjgân'ın gençliği

nasıl da sevdim ne iştir bilmeden sevmeyi

okşamak kumrallığını içimden uysal lambaların

beyhude ıslıklarını yakınlaşan sonbaharın

akşam tenhalığında birlikte duygulanmaların

saklı mutluluğuyla dalgından çok daha fazla dalgın

nasıl da sevdim ne iştir bilmeden sevmeyi

bir parça son yalnızlığa öncekiler hazırlıktır

insan bırakmaz sevdiğini sevmek insanı bırakır

kalırsa gözlerinin elinde yaldızı belki kalır

ney üşür kanûn pırıldar udlar oldukça karanlıktır

nasıl da sevdim ne iştir bilmeden sevmeyi

o akşam da lambamızı söndürmüştük nedîm ile

nedîm'den bile kıskandığım sevdiğim ile

son şarkılar dağılmıştı mevsim ile

yalnız çamlıca'da bir ud yankılanırdı

dünyayı tumturaklı bir yalan sayanlar

yalanın dehşetini yaşlandıkça anlar

nâzım'ın pirâye'yi sevdiği zamanlar

ölse ölümünden ne suçlar çıkarılırdı

boğucu bir sessizlikte ateşten goncalardır

o demirden şiirler ki sanki tabancalardır

umutsuz hangi gününde el atsan ateşe hazır

nâzım onları yazarken duvarlar çatırdardı

gördün sessizce buluştuğunu nâzım'la nedîm'in

lâcivert ıssızlığında yıldızlı bir serviliğin

birinin elinde vâridât'ı simavnalı bedreddin'in

birinin ağzında gül elinde mey kâsesi vardı

istanbul puslu karaltıyla müstef'ilün bir gemi

duyulur padişah saltanatıyla bulutlara demirlediği

soğuk akşamlar çalar saatlar kadife konakta

ben uyansam da ayışığından müjgân uyumakta

o soyut kuşlar su aydınlığında atlas yorganların

yüz yıllık hüznüyle yüklü osmanlı zindanlarının

pul pul dağılırlar tasalı bol yansımalı boşlukta

ben uyansam da ayışığından müjgân uyumakta

gece hattât yesârî'nin süzüldükçe vav kayıkları

işlenir yeni baştan bütün sevmek yanlışlıkları

bilmem tamamlanır mıydık bir başka yaşamakta

ben uyansam da ayışığından müjgân uyumakta

o şarkı söylese çalgıların korkup bıraktıklarından

büyülü tamburların kendi başlarına çaldıklarından

ulaşır hâfız post'a sesi yankılarla sonsuzlukta

ben uyansam da ayışığından müjgân uyumakta

akşam kılıçlar düşürdüğü ayın ışığından boğaz'da

müjgân mıdır bir uzak gülümsemek midir sazda

ferahnâk'ta iyimser kötümser çarçabuk hicâz'da

müjgân mıdır sevilmek yanlış anlaşılmak mı biraz da

üretir sessizliği erguvanlar düşler sevdayı tamamlar

suları yansıtır camlar cıvalı bir beyazda

müjgân mıdır yoksa sabahlamak mı hâfız'la şirâz'da

divanlardan gül çığlıkları horasanlı papağanlar

şehzâde çılgınlıkları o unutulmaz yazda

müjgân mıdır sevilmek yanlış anlaşılmak mı biraz da

NASIL BİR SEVDAYSA

ay çok mu gecikti neredeyse çıkar

sen yanlızlığıma varır varmaz

az sonra yağmuru durduracaklar

rüzgarı değiştirdim

ustura ağzı poyraz

yok canım yıldızları unutmadık

mutlaka yerlerinde bulunacaklar

kenarı yaldızlı mavi bir karanlık

sütlü çıplaklığını örtecek kadar

senin için olduğu asla bilinmeyecek

yapraklarını birden dökecek dutlar

şafak sökerken sekiz on kadar şimşek

balkonda işlemeli müstesna bulutlar

ayak bastığın an şehir de değişebilir

yoksa Moskova mı

belki berlin belki dakar

belki 30'lardan mehtap yorgunu izmir

körfez'de şerefine donatılmış vapurlar

nerede ne zaman kaç kere yaşadık

nasıl bir sevdaysa eskitememiş yıllar

bitirdiğimiz herşeye yeniden başladık

dudaklarımızda birbirimizden mısralar

NASIL OLDUYSA

nasıl olduysa birden adımı unuttum

adını unuttuğum o sıcak şehirde

yıldız alacası yüzen bir zakkum

yanımda o hayal kız ikide birde

yolumu gözlerine bakıp bulduğum

sahi ben ne hırçın bir çocuktum

ele avuca sığmaz aklı fikri şiirde

mısra mısra başımı belaya soktum

İzmir cezaevi dokuzyüz kırk bir'de

kaşla göz arası liseden kovuldum

inanmakta geç sevmekte çabuktum

bazen yaşadıklarım aklıma gelir de

kaç kere umutsuzluğun yolunu tuttum

istenmeyen adam hemen her devirde

hemen her devirde ateşten bir buluttum

binlerce umuttan belki bir umuttum

NEFESLER-4

su dinlerim gök anlarım

alevi tenime sığmaz

teni canla bütünlerim

büyür bedenime sığmaz

demiri tavında dövmeli

emekten ürünü sağlamalı

yarını bugünden giymeli

yarıyolda durmak olmaz

değiştir ki değişesin

karşıtınla çelişesin

bileşim yollar uğrağı

gelişim sınır tanımaz

NEYDİ O BİR ZAMANLAR

istanbul ve sen / neydi o bir zamanlar

sanki gençliğime doğru yaşlanıyordum

çengelköy'de yaz unutulmaz erguvanlar

hangi yanıma dönsem seni bulurdum

içimdeki lambanın kırıldığı anlar

istanbul ve sen / sırılsıklam yaşananlar

yanardöner bir ayna yeniden ruhum

çengelköy'de yaz unutulmaz erguvanlar

gözlerinin sisinde sevdalı bir yolcuyum

hayal meyal gemiler dumanlı ilkbahar

istanbul ve sen / ikinizden kalanlar

tekrar tekrar ısrarla yaşayıp durduğum

çengelköy'de yaz unutulmaz erguvanlar

rüya mıdır gerçek mi kendi kendime sorduğum

istanbul ve sen / neydi o bir zamanlar

NÖBET DEĞİŞİMİ

istediğim yağmur hazır mı bakalım

yerlerine konuldu mu soğuk katiller

karanlığı ya gevşek dokudularsa

öldürüleceğimden emin olmalıyım

şimşekler gecikti herhalde unutulmuş

acı yeşil keseceklerdi birden yolumu

hani viraj ıslıklarıyla hain otomobiller

sarı sarı göz kırpan trafik ışığı

yeryüzünde çok fazla bir yalnızlığım

başka yalnızlıklara hak tanımayan

biliyorum kuralları bozduğumu

yerimi uysal birine bırakmalıyım

O SÖZLER Kİ

o sözler ki acıdır

mapusane avlularında

demirli kırbaçlar gibi şaklar

o sözler ki sırasında

çiçek açmış bir nar ağacıdır

dağ ufkuna vuran deniz aydınlığı

sırasında gizemli bıçaklar

o sözler ki

imgelem sonsuzluğunun

ateşten gülüdürler

kelebek çarpıntılarıyla doğarlar ölürler

o sözler ki kalbimizin üstünde

dolu bir tabanca gibi

ölüp ölesiye taşırız

o sözler ki bir kere çıkmıştır ağzımızdan

uğrunda asılırız

ONSEKİZ

alnında satır gibi indirmiş kaşlarını

ağzı yüzü kan revan içindedir

içinde birşeye baktığı belli

kimbilir nedir

belki tortulu kalın bir nehir

belki bir şehir / bir nehir gibi uğultulu

elektrik bilemiş kaldırım taşlarını

belki hiç olmayan sevgilisidir

o filmden çaldığı genç kız hayali

saçları yalnızlığına dağılmış

belli belirsiz tutukluluk hali

tenhalara kaçırır bakışlarını

iki gecedir yerinden kıpırdamadı

çenesi kilitki dudakları şiş

karanlıkta gizlice sakal büyütüyor

içindeki başka bir kata inmiş

belki arka bahçeye uzak çocukluğundan

morsalkım kokuları böğürtlen tadı

yukarda haşarı uçurtmalar

annesi içerde çamaşır ütülüyor

akşama yatılı misafirleri var

erzurum'dan

koşma oğlum bu nasıl çember çeviriş

az önce düştü de burnu kanadı

belki bıyıklarında yaladığı kan

birini çağırıyorlar onu olabilir mi

adını hatırlasa bilmece çözülecek

adını hatırlamıyor kaç yaşında olduğunu

hatırladığı içindeki bir gemi

yıllardan ilkokul belki 23 nisan

heybeli'ye geziye gidilecek

yol boyunca aralıksız kuş yağmuru

gemiyle yarışan yunuslar

maviliğin gözlerine sığmayan sonsuzluğu

o ilk hürriyet sarhoşluğu

korkudan ihtiyarlayabilir mi

yirmi yaşında insan

ÖLMEK YASAK

daha önce bıçaktan hiç su içmedim

hiç kısılmadı kerpetene bıyıklarım

gururlu bir gemiyim oldum bittim

sabah olur yelkenlerimi saklarım

özgürlük dediğim yerde demirledim

üstüme varma bulutları tutamam

böyle paldır küldür gideceklerdir

gelmezsen farketmez kimseyi aramam

asıl sevdiklerim en içimdekilerdir

onlarla yaşarım eğer yaşarsam

olur mu gecemi yeşile çalmak

yıldız çivilemek parmakuçlarıma

ölüm kadar çabuksa eğer yaşamak

hiç doğmamayı isterdim ama

bir kere doğmuşum ölmek yasak

ÖMER HAYBONUN SON GÜNLERİ

Bir bıçak ısırmasın ömer haybo

dişleri çıtır çıtır çelik

yanılıp beyoğlu'na çıkmasın

topraklüle sokağını tutmasın

bütün şaraplar ölü kırmızı

bütün kadınlar çabuk

hiçbiri durduğu yerde durmuyor

ömerhaybo'nun gözü hiçbirini tutmuyor

haydut ömer haybo

her gün onsekiz sularında acı siyah beyaz

ondokuz ellibirde bir alman gemisini limandan çıkarıyor

yirmibir buçukta alkazar sineması'nda kötü seyirci

yarından sonra beklediğim ömer haybo

gelmeyecek ömer haybo

lionel hapton'a tutulmuş cazdan anlamaz

polis romanları yazıyor acaba neden yazıyor

parmak uçlarında bronz kuruşların madeni kirliliği

birkaç kere öldü ömer haybo

korsan ömer haybo

hangi şehirde olsa sabahları yabancı

boğulmuş geceler mahallesini bir türlü bulamıyor

hangi otobüse binmesi lazım bilemiyor yanılıyor

herkesin gittiği yer onun gitmeyeceği

terazi burcunun kötümser çocuğu

namuslu bıyıkları kirli siyah

ah ömer haybo

PİA

ne olur kim olduğunu bilsem pia'nın

ellerini bir tutsam ölsem

böyle uzak seslenmese

ben bir şehre geldiğim vakit

o başka bir şehre gitmese

otelleri bomboş bulmasam

içlenip buzlu bir kadeh gibi

buğulanıp buğulanıp durmasam

ne olur sabaha karşı rıhtımda

çocuklar pia'yı görseler

bana haber salsalar bilsem

içimi büsbütün yıldızlar basar

bir hançer gibi çıkıp giderdim

ben bir şehre geldiğim vakit

o başka bir şehre gitmese

singapur yolunda demeseler

bana bunu yapmasalar yorgunum

üstelik parasızım pasaportsuzum

ne olur sabaha karşı rıhtımda

seslendiğini duysam pia'nın

sırtında yoksul bir yağmurluk

çocuk gözleri büyük büyük

üşümüş ürpermiş soluk

ellerini tutabilsem pia'nın

ölsem eksiksiz ölürdüm

PUSUDAKİ

Gece bir anda yıldız

Bahçe bir anda çiçek

Uzaktan denizin kokusu

Karanlıkta kımıldayan böcek

İçimi bir anda

Aydınlatır mimozalar

Bir anda yaşamak yeniden güzel

Yepyeni bir aşk

Pusuda hazır

RAST "ZENCİ" PEŞREVİ

4. Sunturlu Bir Karanlık

dudakları ateş aldı narçiçeği

sonra tırnakları dikenli alev

yer gök yangın sıcağı sarışın

gümüş bir çil lira parlaklığı

şehveti kristal gibi tınlıyor

sunturlu bir karanlık edinmeli

taşkömürü siyahlığında bir gece

niye zenci bir herif olmasın

bıyıkları masmavi mıknatıslanmış

duman fışkırıyor erkekliğinden

o kadar acıkmıştır ki aydınlığı

doyurmaya bir gece yetmeyecek

birkaç zenciyi kolayca içerebilir

gözeneklerinden sızmalı karanlık

bütün deliklerinden içine dolmalı

'Ayıp resimler' bölümünden...

-5.

epeyce yaşlı

hantalca biraz

kapılardan sığmaz

erkek güzeli kadın

omuzları geniştir bilekleri kalın

gülmesi ısırmayı andırıyor

ensesi tıraşlı

kül rengi saçlarını 'erkek' kestirmiştir

sık sık

arkaya tarıyor

balkonda rakı sofrası her akşam

eski hovardalar gibi 'ahkâmla içer

'felekten kâm alıyor'

radyoda hüzzam faslı

çamlıca'da mehtap

tamam

arasıra çok fena dalıyor

cigara paketinin arkasına hesap

aybaşında emlak vergisi

hisar'daki arsaya ne verirler

bekir'e yaş günü hediyesi

bakkala hesap

beşer biner

kıvırcık

gece mavisi kirpikler

bunlar göz müdür göl yansıması mı

kadın güzeli erkek

gizli aynalarda kaşlarını alıyor

her defasında incelterek

bulutlarda kaçıcı bir ışık mıdır

şüpheli bir erkekliğe karışması mı

tehlikeli bir kadınlığın

zehirli bir sarmaşık mıdır

yaprakları nemli

salyası yapışkan

bir türlü tutamadığın

erkek güzeli kadın

kadın güzeli erkek

dibinde fosforlu bir karanlığın

sabahlara kadar boğuluyorlar

nefes nefese sevişerek

RİNNA-RİNNAN-NAY

melengecin dalında çifte sığırcık diley çifte sığırcık

ciğerime ateş değdi öley diley öley gencecik

zehir pamuk ırgatlığı gavur gündelikçilik

rinna-rinnan-nay

yüreğim bölündü lay

damarlarım delindi

kan gider kan gider

melengecin dalında çifte saksağan diley çifte saksağan

boynumda dönüp batır öley diley şol kahbe devran

ağlarım bir yandan kan kusarım bir yandan

rinna-rinnan-nay

ellerim kırıldı lay

gözüm seli duruldu

kum gider kum gider

melengecin dalında çifte güvercin diley çifte güvercin

eğnimde göynek yok öley diley ayağım yalın

ölürsem kahrımdan öldüğüm bilin

rinna-rinnan-nay

yollarım kapandı lay

bulutlar parçalandı

gün gider gün gider

melengecin dalında çifte ispinoz diley çifte ispinoz

azıktan yetimim öley diley katıktan öksüz

dirliksiz düzensiz hanidir hürriyetsiz

rinna-rinnan-nay

künyemiz yazıldı lay

kervanımız dizildi

can gider can gider

RÜZGAR GÜLÜ..

Önümden çekilirsen İstanbul görünecek

Nerede olduğumu bileceğim

Sisler utanacak eğilecek

Ağzının ucundan öpeceğim

Saçına kalbimi takacağım

Avcunda bir şiir büyüyecek

Nerede olduğumu bileceğim

Bu çıplak geceler yok mu

Bu plak böyle ağlamıyor mu

Camları kırmak işten değil

Delirecek miyim neyim

Kirpiklerimden mısra dökülüyor

Kenya'da simsiyah yalnızım

Yoksul bir şilepte gemiciyim

Malezya'da yük bekliyorum

Önümden çekilirsen İstanbul görünecek

Nerede olduğumu bileceğim

Gözlerini söndürme muhtacım

Ben senin aydınlığına muhtacım

Yepyeni bir ilkbahar harcayıp

Bir yaz boğup bir sonbahar harcayıp

Rüzgar gülünü arayacağım

Oran'da Pernanbouc'ta Tombuktu'da

Vinçler yine akşamları indirecekler

Yine karanlığa bulaşacağım

Gözlerin rüzgarda savrulacak

İkimiz iki sap buğday olsak

Sen benim olsan, ben senin olsam

Bir gece vakti aklına gelsem

Uykunu tutsam bırakmasam

Seni kucaklasam, kucaklasam

Birbirimizin kalbini dinlesek

Dünyanın kalbini dinlesek

Büyük ateşler yaksalar

İki güvercin uçursalar

Nerede olduğumuzu bilsek

SAÇLARIN ÖRÜLMÜŞ OLMALI

Seni birden hatırlarım akşamlar içinde

fevkalade tatlı bir sesin söylediği

şöyle kolay dokunaklı aydınlık ve temiz

gittikçe yakınlaşan bir melodi gibi

kalbim artık ürperen bir mandoline benzer

ne güzel şeydir seni hatırlamak

saçların örülmüş örülmüş olsun

ve beyaz ellerin geceye karşı çıplak

porselen tabakta yıkanmış kayısılar

yere düşmüş bir kitap bir şiir kitabı

içinde hürriyetten bahseden mısralar

insan bir düşünse ne çok şey bulabilir

hatırlamak gülmek ve ağlamak için

arzularımız nereye sürüklüyor bizi

neredeydik hangi rüzgara karıştık

ve şimdi ne tür manzaralar çekiyor

karanlık içinde açılmış gözlerimizi

saçların mutlaka örülmüş olmalı

mektepli bir kıza benzemelisin

aklında kimbilir kimden bir mısra

gözlerin nur gibi parlasın saadetten

SAKIN HA

sabiha bu adamlar beni alıp götürecek

sakın ha ağlamanı istemiyorum

soracakları varmış yıllardır sorarlar

anlaşılan bu sorgu daha yıllarca sürecek

ilk götürülüşümü bak hatırlıyorum

sendikaya yazıldığım günlerdi sanıyorum

otomobil farlarına yağmur yağıyordu

cıgaram ıslanmış sokaklar nedense dar

bu defa aksi gibi zilzurna ilkbahar

çocuğa bir şey söyleme sabiha belli olmaz

sakın ha ağlamanı istemiyorum

bakarsın çabuk biter akşama evdeyim

uzayacak olursa git hüseyin'i bul

eli kızıl kanda olsa bizi bırakmaz

çantamı hazırlarsın pijamam terliklerim

izin verirlerse seni de beklerim

hani bir gülümsemen vardır sanki istanbul

gözlerin gözlerimi bulur bulmaz

içimde bütün şehir atlı karınca gibi

döner ha döner ışık renk ve pul

hay allah bu ilkbahar beni öldürecek

rüzgardaki kokular dudaklarımdaki tuz

bu adamlar sabiha beni alıp götürecek

günlerden cuma sabah saat dokuz

sakın ha ağlamanı istemiyorum

paran var mı yok mu bilemiyorum

al şu yüz lirayı yanında bulunsun

yüz de bana kalıyor varımız yoğumuz

çocuğa bir şeyler al onunla avunsun

beyler ben hazırım haydi gidiyoruz

sabiha unutma seni bekliyorum

SAKLI SEVDA

cam yeşili bir kız çok kirpikli

saçları nasıl karanlık bir kızıl

örtülü bir güzellik benzeri olamaz

dudaklarındaki kan etkiliyor asıl

duyarlığı alıngan gönlü ikircikli

ne yazsam ona tutsak

/ adı şehnaz

belki kadın belki çocuk iyice kuşkulu

hangi tutku buğulamış camlarını

bazen ne çok var bazen ne kadar az

kan kırmızı yaşayıp yaz akşamlarını

okşaması boğulmak öpmesi uğultulu

sabah olsam ona tutsak

/ adı şehnaz

saklı sevda sevdaların en saklanmışı

birbirimizde fena boğuluyoruz

hiç kimse birbirimizin yerini tutamaz

benimle yaşayamadığı ona uygunsuz

hiçbir şeye değişmem onunla yaşanmışı

uygunsam ona tutsak

/ adı şehnaz

saklı bir sevdadır bulduk sığındık

bu büyülü bir aşk çünkü yasak

gizli bir mutluluk ki ne söylesem az

bin yılda yaşasak hiç de yaşamasak

varımız yoğumuz aşkımız artık

hayatım ona tutsak

/ adı şehnaz

SALI SABAHA KARŞI

salı sabaha karşı telefonla sıçradım

ay batıyor / aynalarda giyotin aydınlığı

gecenin bu saatinde beni kim arayabilir

dizimi uyku sersemi bir iskemleye çarptım

kıvılcımlar dizi dizi her yanıma dağılıyor

doktor sabiha desem yıllar var konuşmuyoruz

kanser diye duymuştum sol göğsünü almışlar

şu anda izmir'de midir ne yapıyor kimbilir

son defa hastahanenin avlusunda konuşmuştuk

steteskobu / beyaz gömleği / soğuk ecza kokusu

sesi dargın söyledikleri yorgun ve umutsuz

sakın mırç olmasın parmaklarıyla oynayan

yerli yersiz aramak onun marifetidir

olmayacak şeylerden birden heyecanlanıyor

radyodaki parazit / asansörün uğultusu

bütün gün korkusunu camlarda görmemek için

traş aynasında bırakır gözlerini sabahtan

o kadar yalnız ki yabancılarla selamlaşıyor

tek başına ne tartışmalar sokaklarda geceleyin

ben de tuhafım / nereden aklıma gelebilir

mırç çoktan ölmedi mi / genç sayılırdı doğrusu

içimdeki şehirlerde demek gizlice yaşıyor

ister misin aramak aysel'in aklına essin

plaj güzeli aysel'in / istanbul'da bir zamanlar

küstah sarışınlığını kristal bir zırh gibi

gururla taşırdı / dibinde şimdi rakı şişelerinin

her gece olay çıkarıyor / arkasından karakollar

tozlu ışıklarıyla karanlıkta bir gemidir

polisleriyle küfür kıyamet bana telefon ettiği

öksürükten boğularak / suratı bütün ter

nerde eski aysel / nerde jeanne d'arc güzelliği

içtiği için mi korkar korktuğu için mi içer

salı sabaha karşı telefonla sıçradım

ay batıyor / aynalarda giyotin aydınlığı

gecenin bu saatinde beni kim arayabilir

elektrik tozlarının iyice boğuklaştırdığı

ses bildiğim bir ses / kimindir çıkaramadım

' -ben suat'ım / sizi terminal'den arıyorum

iner inmez aradım / galiba izliyorlar

istanbul çok değişmiş / yalnızım çok yabancıyım

gidecek başka yerim yok / korkuyorum

SANA NE YAPTILAR

O sabah mı çıkmıştın, bir gün önce mi

Bir bıçağın ağzında yürür gibiydin

Demirlerin soğukluğu soluk dudaklarında

Gözlerinde karanlığı dar hücrelerin

Seni görür görmez özgürlüğümden utandım

Söyle ne içersin, çay mı kahve mi

Çok değişmişsin birden tanıyamadım.

Saçların uzundu, omuzlarına akardı

Gönlümüz şenlenirdi sarışınlığından

Onlar mı kestiler, sen mi kısalttın

Gülerdin, içimize aylar doğardı

Görünmez dağların arkasından

Eski gülümsemeni beyhude aradım

O sabah mı çıkmıştın bir gün önce mi

Çok değişmişsin birden tanıyamadım.

Bir çay içer misin, yoksa kahve mi

Kibritim yok, demek cigaraya başladın

Ellerin de titriyor, bir şeyin mi var

Böyle bir kız değildin sen eskiden

Sana ne yaptılar, sana ne yaptılar?

Kirpiklerin ıslanıyor durup dururken

O sabah mı çıkmıştın, bir gün önce mi

Çok değişmişsin birden tanıyamadım

SEN BENİM HİÇBİR ŞEYİMSİN

Sen benim hiçbir şeyimsin

Yazdıklarımdan çok daha az

Hiç kimse misin bilmem ki nesin

Lüzumundan fazla beyaz

Sen benim hiçbir şeyimsin

Varlığın yokluğun anlaşılmaz

Galiba eski liman üzerindesin

Nasıl karanlığıma bir yıldız olmak

Dudaklarınla cama çizdiğin

En fazla sonbahar otellerinde

Üniversiteli bir kız uykusu bulmak

Yalnızlığı öldüresiye çirkin

Sabaha karşı öldüresiye korkak

Kulağı çabucak telefon zillerinde

Sen benim hiçbir şeyimsin

Hiçbir sevişmek yaşamışlığım

Henüz boş bir roman sahifesinde

Hiç kimse misin bilmem ki nesin

Ne çok çığlıkların silemediği

Zaten yok bir tren penceresinde

Sen benim hiçbir şeyimsin

Yabancı bir şarkı gibi yarım

Yağmurlu bir ağaç gibi ıslak

Hiç kimse misin bilmem ki nesin

Uykumun arasında çağırdığım

Çocukluk sesimle ağlayarak

Sen benim hiçbir şeyimsin

SEN BEYAZ BİR KADINSIN

asıl büyük sarhoş benim

uzaktaki

ben ki tek damla şarap içmedim

ekmeğin beyaz zeytinin siyah

olduğunu biliyorum

asıl büyük sarhoş benim

uzaktaki

benim kusturucu sarhoşluğum

yoksulluğum

yüzüme bakmasan da

yağmura düşürsen de gözlerini

gözlerime bakmasan da ne kadar

o kadar aydınlığın gökyüzüme uzanıyor

uykularımda nefesinin sıcaklığı

o kadar

hangi akşam kapımı çalan sen değilsin

sen değil misin gizli bir kıvılcım gibi

gözbebeklerimde duran

umutsuzlandığım her akşam

senin rüzgârın almıyor mu

uğultulu yorgunluğumu

yoksulluğun eşiğinde kapaklandığım zaman

ellerimden sımsıkı tutmuyor mu senin

iyimserliğin

ben bu tezgâhı kurdumsa senin için kurdum

senin için dokuduğum basma ve pazen

denizin yeşilinden süzdüğüm balık

göğün mavisinden çaldığım kuş

senin için

felsefe okudumsa

iktisat okudumsa gece yarıları

boğazım kurumuş içim bir kalabalık

sıcacık mısralar okudumsa yunus' dan

senin için okudum

geceyarıları

sen beyaz bir kadınsın

uzaktaki

GÖZLERİN AKLIMDAN ÇIKMIYOR

sen beyaz bir kadınsın

karanlıkları dinleyen

uzaktaki

sarmaşıkları duyuyor musun rüzgârda

yorgun başını

üşümüş yastığına koyuyor musun

uyuyor musun

SEN BURDA BİR YABANCISIN

bu rüzgarın tadı senin hiç tatmadığın

bu yolcular bilmediğin bir yerden geliyor

konuştukları dil ömrünce duymadığın

gözlerini sakla sen burda bir yabancısın

akşam tren raylarına yağmur yağıyor

devrilmiş bu sokak ayak basmadığın

çarmıha gerilmiş afişler ıslanıyor

karanlıkta bir kadın tanımadığın

bir şeyler söylüyor anlamadığın

şüpheli oteller üstüne geriniyor

sen burda bir yabancısın saklanmalısın

akşam tren raylarına yağmur yağıyor

SEN YOKSUN

sen yoksun

deniz yok

yıldızlar arkadaşım

ya bu gece harika bir şeyler olsun

yahut bir bomba gibi

infilak edecek başım

ağzımda eski mısralar uzanıp kalmışım

istanbul minareler odamda gibi

gökyüzü temiz ve parlak

işte kolkola girmiş en mesut günlerimiz

muhalif bir rüzgar karşı sahilden

fosforlu ışıklarıyla gökyüzü bir deniz

havada kanat sesleri

ve çılgın kokular

deniz yok

yıldızlar uzaklaşıyor

ben yine yalnız kalıyorum

istanbul minareler kaybolmuş

sen yoksun

SERÜVENİN SONU

yankılanır

abanoz sokağı'ndan

fahişelerin tamtamları

tamtamları

ingiliz sarayı iki adımlık yer

viyana oteli tenha bir liman

koridorlarında bıyıkları ıslak

gözleri kan çanağı

yalnızlık adamları

adamları

305'te şüpheli bir cıgara

ucunda tel tel dökülen bir çocuk

ne yanına dönse simsiyah

yağmurun kederli camları

camları

birini bekliyor ama kimi

elleri ter içinde teri soğuk

kapıyı dinler arasıra

akşamları

militan akşamları

yukardaki odalar bütün boş

fakat merdivenlerde fısıltılar

belli belirsiz ayak sesleri

birileri mi var

o mu çok sarhoş

siyasi polis olmasın

yoksa serüven bitti mi

anlaşılmaz telefonlar çalıyor

karanlık anlamları

anlamları

SEVMEK İÇİN GEÇ ÖLMEK İÇİN ERKEN

akşamın acı su karanlığı içinden

soğuk kadife teması yalnızlığın

şuh bir kahkaha balkonun birinden

gizli işareti midir bir başlangıcın

sevmek için geç ölmek için erken

başbaşa çay elele yürümek derken

boğaz vapurları mı iskele sancak

telefonda kaybolmak sesini beklerken

insan insanı yeniler doğrudur ancak

sevmek için geç ölmek için erken

içimdeki gökkuşağı besbelli neden

bulutların içinden kuşlar yağıyor

bir şiire başlarsın birini bitirmeden

hiç kimse gözlerine inanamıyor

sevmek için geç ölmek için erken

sevmek sevildiğini bile farketmeden

yaklaştıkça ölüm soğuk bir yağmur gibi

sevmek zehir zemberek ve yürekten

gecikerek de olsa vuruşur gibi

sevmek için geç ölmek için erken

SİLAHLI DÖRT BESMELE

Dört atlı Sarıgöl Boğazı' na devrildiler

Rüzgârı burunlarıyla biçip arkalarına dökerek

Kara sular gibi boşandı gecenin boşluklarından

Köpek havlamaları

Dört atlı Sarıgöl Boğazı' na devrildiler

Omuzlarında çapraz tüfek , kalpaklı ve siyah çizmeliler

Yıldız yıldız sıyrılıp akıyor

Padişah karanlığında mahmuzları

Hafız Ahmed' in değirmeninde ateşin başına oturdular

Önce bir soğan kırdılar

Dut pekmezi ve yoğurt sordular

Bıyıkları tekmil ayaktaydı

Müslüman ve hilâl biçiminde

Sonra erkekçe yatsıyı kıldılar

Çakal gözleri saattaydı, kulakları köpek seslerinde

Acı tütün içilip, sonra bir vakit konuşuldu

Cezveler sürülmüş ocaktaydı

Atının dizginlerine olduğu kadar

Her birisi kendi ölümüne sahip

Bir ordu gibi savaşmak kudretinde

Bir umutları Kemâl Paşa' daydı

Öbürü Ankara Hükümeti' nde

Hızlı solumalarla kımıldanıyordu karaağaçlar

Ahırda bir beygir aksırdı

Munzur Dağları' nın üstünü bir tamam tutmuş

Yıldızın neyin kalabalığı

Yukarılarda kar altındaki köylerde

İhtimal öfkeli kurtlar dolaşıyor

'-... Kemâl Paşa' dır çağırdı

Demirhan Oğlu gitmemiş olmaz

Sakarya toprağında erkekler sofrası kurulmuş

Ahkâmlı köşkemli savaşılıyor

Yazılmışsa biz dahi azrailin ekmeğinden tadacağız

Şehitlik mertebesini

Yaşamak cihetinde makbul tutacağız'

'Ankara Hükümeti ne demek

Maraş' ta üzümler parmaklarımızdan damlamıyor mu

Gümüşâne üzerinde elmalar Amasya' da

Adam tarafımızdan yenilecek

Ayrıca zeytinin yağı ineğin yoğurdu

Anteb' in bulaması da

Adam

Hünkâr kullarının sabanına koşulmayacağız

Biz her nokta-i nazardan insan olmalıyız

Acılar gördük

Bunun sebebi dünyanın vaziyetini anlamadığımızdır

Fikrimiz zihniyetimiz medenî olacaktır

Şunun bunun sözüne ehemmiyet vermeyeceğiz

Medenî olacağız

Bununla iftihar edeceğiz

Gözleri iyice birbirinden ayrık

Kaşları düz kirpikleri insafsızca kalabalık

Kısa boyları ve yaylı ayaklarıyla adamakıllı Türk

Bakırcı Hasan, Demirhanoğlu Sadık, Paşoların Süleyman ve Hacı Yörük

Silahlı dört besmele halinde göğe baktılar

Sabahın ilk horozları çırpınıyordu

Besbelli sabahın ayazından ufarak yıldızlar tevatür kırılıyordu

Bir kuvayı milliye sabahının kapısını açtılar

Karadeniz' deki en son limanımız kadar

Rüzgârlı kızgın ve açıktılar

Sonu yoktu hiddetlerinin ve ümitlerinin

Bir millet olarak çıktılar Sarıgöl Boğazı' ndan

Kendinden ve hürriyetinden emin

SİSLER BULVARI

elinin arkasında güneş duruyordu

aylardan kasımdı üşüyorduk

ağacın biri bulvarda ölüyordu

şehrin camları kaygısız gülüyordu

her köşe başında öpüşüyorduk

sisler bulvarı'na akşam çökmüştü

omuzlarımıza çoktan çökmüştü

kesik birer kol gibi yalnızdık

dağlarda ateşler yanmıyordu

deniz fenerleri sönmüştü

birbirimizin gözlerini arıyorduk

sisler bulvarı'nda seni kaybettim

sokak lambaları öksürüyordu

yukarda bulutlar yürüyordu

terkedilmiş bir çocuk gibiydim

dokunsanız ağlayacaktım

yenikapı'da bir tren vardı

sisler bulvarı'nda öleceğim

sol kasığımdan vuracaklar

bulvar durağında düşeceğim

gözlüklerim kırılacaklar

sen rüyasını göreceksin

çığlık çığlığa uyanacaksın

sabah kapını çalacaklar

elinden tutup getirecekler

beni görünce taş kesileceksin

ağlamayacaksın! ağlamayacaksın!

sisler bulvarı'ndan geçtim sırılsıklamdı

ıslak kaldırımlar parlıyordu

durup dururken gözlerim dalıyordu

bir bardak şarapta kayboluyordum

gece bekçilerine saati soruyordum

evime gitmekten korkuyordum

sisler boğazıma sarılmışlardı

bir gemi beni afrika'ya götürecek

ismi bilmiyorum ne olacak

kazablanka'da bir gün kalacağım

sisler bulvarı'nı hatırlayacağım

kırmızı melek şarkısından bir satır

lodos'tan bir satır yağmur'dan iki

senin kirpiklerinden bir satır hatırlayacağım

seni hatırlatanın çenesini kıracağım

limanda vapurlar uğuldayacak

sisler bulvarı bir gece haykırmıştı

ağaçları yatıyordu yoksuldu

bütün yaprakları sararmıştı

bütün bir sonbahar ağlamıştı

ağlayan sanki istanbul'du

öl desen belki ölecektim

içimde biber gibi bir kahır

bütün şiirlerimi yakacaktım

yalnızlık bana dokunuyordu

eğer sisler bulvarı olmasa

eğer bu şehirde bu bulvar olmasa

sabah ezanında yağmur yağmasa

şüphesiz bir delilik yapardım

hiç kimse beni anlıyamazdı

on beş sene hüküm giyerdim

dördüncü yılında kaçardım

belki kaçarken vururlardı

sisler bulvarı'ndan geçmediğin gün

sisler bulvarı öksüz ben öksüzüm

yağmurun altında yalnızım

ağzım elim yüzüm ıslanıyor

tren düdükleri iç içe giriyorlar

aklımı fikrimi çeliyorlar

aksaray'da ışıklar yanıyor

sisler bulvarı ayaklanıyor

artık kalbimi susturamıyorum

SOKAĞA ÇIKMA YASAĞI

öyle büyük hicran ki

cam çerçeve bırakmıyor

kırdı kapıları döküldü sokağa

havada yangın kokusu

itfaiye sirenleri

uzaktan uzağa

öyle büyük hicran ki

telefonlar devamlı meşgul çalıyor

trafik durdu

çarşılar darmadağın

çığlıklar geçiyor karanlıktan

camlarda sinsi bir titreme

boğuk bir uğultu

yeraltından

borular patlamış sular

vahim bir tenhalığa akıyor

öyle büyük ki hicran

zincirleme

elektrik kontakları

şerareler dökülüyor sokak lambalarından

ceryanlar kesildi

gözden kayboldu şehir

sanki siyah bir denize batıyor

ayak sesleri boş meydanlardan

hoyrat kanatları

yukarda bir helikopterin

o ihanet sessizliğini

par

parçalıyor

SOKAKLARDA MIZIKA ÇALMA ÇOCUK

Boynuna o yeşil fuları sarma çocuk

Gece trenlerine binme, kaybolursun

Sokaklarda mızıka çalma çocuk

Vurulursun..

SÖYLER

Zaman olmuştur ki

Dumanlı havuzlarda soğuk nilüferler

Bulutlara savrulmuş ateş kuşları

Korkulu bir hicrani söyler

Zaman olmuştur ki

Dalgınlıkları hisarbuselik kızların

Bildik şarkıları birden unutuşları

Aynalarda solan gün

Bilinmez hangi uğultulu

Ahval-i perişanı söyler

Zaman olmuştur ki

Loş salonların heyhula büfelerinde

O kristal fanuslu yorgun saat

Fena halde durmuş görünse de

Başka bir boyutta başka bir zamanı söyler

Zaman olmuştur ki

Falcının avucunda tuttuğu sihirli küre

Aslında yaşanmamış belki hiç yaşanmayacak

Ancak ne kadar renkli

Ne kadar yanardöner bir ömr-i zerefşani söyler

Zaman olmuştur ki

Belki sonbahar belki akşam

Tepeden tırnağa silme yıldız

Belki haziran gecesi

Sanki bir hayal oturmuş o tenha piyanoya

Parmak uçlarında tatyos efendi'nin

Herkesin unuttuğu bir bestesi

Çalıyor doya doya

O evçara beste ki

Çevresinde avizelerden

Gökkuşağı serpintileri

Güllerdeki şuhu

O serv-i hiramani söyler

Zaman olmuştur ki

Yanar mor zambaklar buğulu gece lambaları

Bir katar kaybolur haydarpaşa garı'ndan

Bırakıp gümüş çığlıklarını tel tel ardında

Ağır ve cefakar bir marşandiz katarı

Kıvamlı bir sessizliğe batmış ıhlamurlar

Yalnız kuzguncuk'taki yalıda

Karanlık bir gazelhan

Yanık yanık bir aşk-i bi-amani söyler

Zaman olmuştur ki

Sızar gecenin suları simsiyah camlardan

Havada ölüm parıltısı adeta çelik

Fi bin dört yüz beş

Dersaadet'te yazıldı işbu gazel

Avuçları kan yüreği delik deşik

Yaşlanmış ama uslanmamış

Bir eski militanı

Bir şair-i devranı söyler

SULTAN-I YEGAH

Şamdanları dolanınca eski zaman sevdalarının

Başlar ay doğarken saltanatı sultan-ı yegahın

Nemli yumuşaklığı tende denizden gelen ahın

Gizemli kanatları ruhta ölüm karanlığının

Başlar ay doğarken saltanatı sultan-ı yegahın

Yansıyan yaslı gülüşmelerdir karasevdalı suda

Bülbüller kırılır umutsuzluktan yalnızlık korusunda

Eylem dağılmış gönül tenha çalgılar kış uykusunda

Ölümün tartışılmazlığı nihayet anlaşılsa da

Başlar ay doğarken saltanatı sultan-ı yegahın

Bir başkasının yaşantısıdır dönüp arkamıza baksak

Çünkü yaşadıklarımız başkasının yargısına tutsak

Su yasak rüzgar yasak açık kapılar yasak

Belki bu karanlıkta yasakları yasaklasak

Başlar ay doğarken saltanatı sultan-ı yegahın

SÜHEYLA DEĞİLDİ ADIN

hangi bulutlara niçin sarındın

gözlerindeki mavi kimin gökyüzü

süheyla değildi başkaydı adın

gülüşlerin donuk neş'e öksüzü

o erken sonbahar görüntüsü

inceden inceye boyanmaz mıydın

kirpiklerinin lacivert örtüsü

süheyla değildi başkaydı adın

ellerin buz gibi ağzının büzgüsü

kaç yalnızlığın gizli üzüntüsü

ne yapsan ne etsen anlaşılmadın

belki sebep kendini aşmak dürtüsü

süheyla değildi başkaydı adın

nabızlarında pişmanlığın gürültüsü

gülümsemen soğumuş çiçek ölüsü

SÜLEYMAN

Öbür ışıkları getir hadi süleyman

Bulvarın ortasında dur bağırma

Senin için bir yağmur hazırladım

Hadi ışıkları getir yağdıracağım

Al bu nisan akşamını benimkini ver

Sual sorup durma sevmiyorum

Öbür ışıkları getir hadi getir

Karanlıktan korkuyorum karnım ağrıyor

O kadını da getirsene portakal yiyen

Porselen dişli kadını hani pantolon giyen

Dur dolmabahçe saatini dinleyeceğim

Onikiyi çalsın öyle getir hadi getir

Deniz fenerinden mi çalarsın işte çal

Kibrit mi tutarsın bilmem işte tut

Öbür ışıkları getir hadi süleyman

Sana yağmur hazırladım yağdıracağım

Sen kimsin süleyman bir de bu var

ŞAHANE SERSERİ

yolumdan çekil yavrum

bağlasalar duramam

demir asa demir çarık dedim

neyleyim!

yolculuk dedim

ağaçlara tünedi yine akşam kargalarla bir

rüzgar kendini yerden yere vuruyor

kırık dökük yıldızlar belirli uzaktan

telsiz mevceleri ardım sıra koşturuyor

anamdan yolcu doğmuşum

yedi dağın yolları kalbimden geçer

salkım salkım mısralar gelir içimden

dudaklarımda yağmur damlaları

alır beni yollar beni alır gider

anamdam yolcu doğmuşum

nehirlerle birlikte denizlere kavuştum

akşam dedim

şu koca dünya dedim

ağlasam dedim

yola bir düşüldü mü ömür boyunca gidilir

ekmeğin ve şarabın peşinden

turnaların peşinden

büyük şehirler büyük aşklar

çığlık çığlığa terkedilir

ben

çocuklar gibi sevdim devler gibi ıstırab çektim

damarlarımda dünyanın bütün rüzgarları

harblere açlıklara yalnızlığıma rağmen

anamdam yolcu doğmuşum

neyleyim

gurbet dedim

vatan dedim

hürriyet dedim.

ŞEYH BEDRETTİN-İ SİMAVİYE GAZEL

varsa devran içinde devran

bu devranın devranıyız biz

o canlar ki cananından taşra düşmüştür

cananıyız biz

gönül mahzun

ay karanlık

yıldızlar gözden nihan olsa da

arşı ferşi ışıktan titretecek

bir aydınlık imkanıyız biz

ince bir yağmura gerçi asılmıştır

-serez'in esnaf çarşısı'nda-

uzadıkça uzar gölgesi darağacından

o asırdan bu asıra

şeyh bedrettin-i simavi'nin

elhak/devamıyız biz

geçer mermi ıslıklarıyla/tek tek

vurduğunu dağıtan

sunturlu mısralar

rediflerin gümbürtüsü akla ziyan

tantanalı bir kavganın demek

gazelhanıyız biz

tohum ağaç ve orman

ölümün içerdiği hayat

buhara inkilap eden su

-iriş dede sultanım iriş-

gün bu gün saat bu saat

diyalektiğin fermanıyız biz

ŞUBAT YOLCUSU

seni kim çizebilir şubat yolcusu

yalnız akşam olsun dağınık olsun

ceplerinde bozuk bir bulut uğultusu

geceleyin dörtte bir ölüm korkusu

dörtte dört sabaha karşı yağmursun

seni kim çizebilir şubat yolcusu

bütün çizgileri bozuyorsun

TARZ-I KADİM

-babam şair bedri ilhan'a...-

olmuyor neyleyim

olmuyor velinimetim efendim

olmuyor yirminci asırda

tarz-ı kadim üzre gazeller söylemek

beşiktaş'a yakın hanesi yerle yeksan oldu nedim'in

baki o enis-i dilden

bir yahya kemal kaldı hal-i hazırda

ayıptır efendim iç bade güzel sev demek

var ise akl-u şuurun

ayıptır bu zamanda yar deyip yar işitmek

kıvılcımlar kaymalı

insanlarım dedikçe şair kaleminden

zaten ömrümüz rüzgarlı sular gibi dalgalı

kimseler başlamaz medar-i maişet derdinden

kim okur kim dinler siham-i kazayı?

yalnız alıp verilir bir selam kalmıştır

nabi efendi'den

sen benim velinimetim efendim

ben senin hayr-ul-halef

sen vakt-i zamanında

uyan derdin uyan ey mest-i habinaz

uyan artık uyan

bense uyandım hab-i gafletten

uyan derim uyan ey esirler dünyası!

TATYOSUN KAHRI

son yolcunun adı attila ilhan’dı

miyoptu kısa boylu bir adamdı

dostu yoktu yalnızlığı vardı

yazı makinasıyla binmişti

bizimle konuşmaktan çekinmişti

gözlerini görseniz korkardınız

polis’ten kaçıyordu derdiniz

bir cinayet işlemişti derdiniz

halbuki kendinden kaçıyordu

tatyosyan’la arkadaş oldu

güvertede birlikte gördük

hırsızlama durduk dinledik

ermeni sicim gibi ağlıyordu

karısı marsilya’da kalmıştı

çocuğu karısında kalmıştı

anası istanbul’da bekliyordu

palermo feneri parlıyordu

tatyos’u iki polis getirdiler

marsilya’daydık kıştı kıyametti

rıhtıma kelepçeli getirdiler

mistral zehir kusuyordu

deniz bildiğiniz felaketti

bölük pürçük akşam oluyordu

tatyos’u göz hapsine koydular

katiyen cigara içiyordu

“dövülmüş süt gibi yorgunum

geceleyin kapımı çalsalar

öyle telaş telaş uyanıyorum

iflahımı kesti fransızlar

taşların üstünde yattım

karımla konuşturmadılar

üç günde bütün ihtiyarladım

üç gün dua ettim küfrettim

beni süreceklerdi biliyordum”

tatyos’un camları kırılmıştı

vapur ecel teri döküyordu

gizli gizli şimşek çakıyordu

haham levi dua ediyordu

tatyos’un kahrını anlamıştı

allah da anlasın istiyordu

allah tatyos’u görmüyordu

ellerini kana bulamıştı

tatyos’un üç cigarası olursa

ikisi mutlaka bizimdi

iki göz gibi birbirimize yakındık

aynı kahırla bakıyorduk

aynı sancıyı çekiyorduk

bindiğimiz bu gemi batsa

çırpına çırpına boğulsak

allah bilir ki sevinirdik

yalnız çocuklardan utanırdık

madem ki ölmemiz lazımdı

“aşkale’de kel bir dağ vardı

nefesimi keserdi tıkanırdım

beni varlık vergisi yıktı

üç sefer askerlik ettim

gözüme kargalar konardı

elimde değildi ne yapayım

marsilya uzakta duruyordu

macera beni çekiyordu

istanbul’u sevmiyordum

alıp başımı gidecektim”

attila ilhan bir şiir yazacaktı

herifin yüreği delinmişti

içi taun gibi uğulduyordu

tatyos’un kahrını yazacaktı

sırılsıklam utanacaktık

tatyos mutlaka mesut olmalıydı

ömründe bir dakika olmalıydı

o dakika mesut olmalıydı

bunun çaresine bakmalıydık

yoksa yüzümüz olmazdı

doğru dürüst ölemezdik

ölüler bizi ayıplardı

TUT Kİ GECEDİR

tut ki gecedir

karanlık sıvaşır ellerine camlardan

birden kırmızıya döner

trafik ışıkları

kükürtlü dumanlar yükselir

korkuya batmış

camkırığı adamlardan

tehlikeye büyür sakalları

tut ki gecedir

ihbarlar birer sansar

bir telefondan bir telefona atlar

yeraltı örgütleri tetik üstünde

adres değiştirmiş silah kaçakçıları

fahişeler birbirinden kuşkulanıyor

tut ki gecedir

katiller huzursuz

hırsızlar sinirli

hainler ürkekçedir

elleri telefona kendiliğinden uzanıyor

ihanete gece müthiş bir gerekçedir

ihbarlar birer sansar

bir telefondan bir telefona atlar

ihanet bir bilmecedir

TUTUKLUNUN GÜNLÜĞÜ

..salı gecesi..

kara bir balta buldu akşam vuracak noktayı

hücreler doldu bir ıslık en yakın maçka tramvayı

kim bırakmış yalnızlığıma bu hüzzâm şarkıyı

kimin bu karanlık kimler sürgülemişler kapıyı

insan olan bağlar her koptuğu yerden yaşamayı

daktilolar camları bulutlu sorgu odalarında

didiklemez mi özgürlüğünü sansaryan hanı'nda

küflenir suyun bir bakır çalığı birikir ağzında

kendini öldürmeyi belki bin kere tasarlarsın da

bir kere aklından geçmez bitirmeden ölmek şarkıyı

gönlünde büyüttüğün o müthiş ünlem içindir ki

seni kapattıkları öyle rezil o kadar çirkindir ki

çıplak bir lamba mısın dört duvar içindeki

ne lambası/söndürülen bütün ilk gençliğindir ki

gözlerin zehirlense de suç sayarsın ağlamayı

görülmez dev böceklerdir sanki büyülü duyargalar

uçaksavar ışıldakları gökyüzünde bir yanlış arar

tophane rıhtımı'nda acı acı gemiler kalkar

hücreleri akşam olur haydut öfkeleri kaplar

ezerim sanırsın vurursan tek bir yumrukta dünyayı

duruşma arası

( o varsa kırılır buzlu camları kışın

anlamı yoğunlaşır anlamsız bir yaşayışın

gerçi farkındayız adı belirsiz bir yanlışın

acaba ben çok mu esmerim o çok mu sarışın

yansımaz oldu aydınlığı yüzüme haftalardır

yazdıklarında bile gizli bir uzaklık vardır

eylem bir dağıldı mı bütün boğazlar daralır

ben başka bir erkek olurum o başka bir kadın)

USTURANIN AĞZINDA

yıllar var ki serçeleri unutmuşum

üzerimden gökyüzünü almışlar gibi

asfaltların karanlığında boğulmuşum

ufacık oysa hep böyle uçuşurlarmış

karlı ağaçların arasındaki alfabemdeki

iyimserlikleri bir türlü anlaşılmamış

yıllar var ki serçeleri unutmuşum

kuruş kuruş beni vurmuş öldürmüşler

boşa çıkmış başkaldırmam sarhoşluğum

onlarsa benim için ışık biriktirirlermiş

şafak kapılarında gülüşürmüşler

çocuk zenginlikleri hiç bitmemiş

ÜÇÜNCÜ ŞAHSIN ŞİİRİ

Gözlerin gözlerime değince

Felaketim olurdu, ağlardım

Beni sevmiyordun, bilirdim

Bir sevdiğin vardı, duyardım

Çöp gibi bir oğlan, ipince

Hayırsızın biriydi fikrimce

Ne vakit karşımda görsem

Öldüreceğimden korkardım

Felaketim olurdu, ağlardım

Ne vakit Maçka'dan geçsem

Limanda hep gemiler olurdu

Ağaçlar kuş gibi gülerdi

Sessizce bir cigara yakardın

Parmaklarımın ucunu yakardın

Kirpiklerini eğerdin, bakardın

Üşürdüm, içim ürperirdi

Felaketim olurdu, ağlardım

Akşamlar bir roman gibi biterdi

Jezabel kan içinde yatardı

Limandan bir gemi giderdi

Sen kalkıp ona giderdin

Benzin mum gibi giderdin

Sabaha kadar kalırdın

Hayırsızın biriydi fikrimce

Güldü mü cenazeye benzerdi

Hele seni kollarına aldı mı

Felaketim olurdu, ağlardım

VARSAĞI-1

haçan demir dökende

ateş yiyesim gelir

gök sofraya çökende

doruktan sesim gelir

dağdan yürek sökende

kurşun dökesim gelir

çatal şimşek çakanda

yağmur perde çekende

derya göğe çıkanda

haçan ölesim gelir

VARSAĞI -2

Destur bre gökkuşağı

Hangi devin kılıcısın

Sabah sabah kanın damlar

Besbelli can alıcısın

Akıl almaz bir kelepçe

Anlaşılmaz hangi suça

Kilitlenmiş gündüz gece

Başımızda kalıcısın

Öfkeyi sorduk sarından

Korkuyu bildik morundan

Azrail adında birinden

Giyilmiş ölmek tacısın

Karanlık çiçek açtı mı

İlmik boynuna geçti mi

Can kuşu tenden uçtu mu

Bir özgürlük ağacısın

VARSAĞI -3

doğarsın sorgudur başlar

doğmanın hesabı sorulur

dünya bir bela sofrasıdır

lokmanın hesabı sorulur

acı bir dumandır köyleri

çakaldır kurttur soyları

gecenin kanlı beyleri

dumanın hesabı sorulur

kıvılcım çektiğin demirden

canını oynadığın kumardan

bıçağın oyduğu damardan

akanın hesabı sorulur

yürü attila ilhan yürü

yaş da yanar yanarsa kuru

günü gelir böyle doğru

yazmanın hesabı sorulur !..

WALDORF ASTORIA

kadınsa kadın doktor spiedell

dudakları kalın

buğulu

üstüne yoktur linda'nın doktor spiedell

benim linda'nın

(bir içim su)

karanlıkta cıgara içiyor doktor spiedell

şehvetli

tembel

uykulu

ah doktor spiedell siz yok musunuz

neden durumu anlamıyorsunuz

orta doğu'dan vazgeçin diyorum size

zaten alışverişi nedir orta doğu'nun

güney doğu asya'yı alsanız elinize

ah doktor spiedell ne işler çevrilir

haksızlık neresinde bunun

müzikse müzik doktor spiedell

işte bakın

bunlar orlean cazcıları tek tek

işte doc smithy

crazzy pat işte

işte dikenli trompetler kavgacı kontrbaslar

öyle mi wagner'i seversiniz demek

(ah doktor spiedell siz avrupalılar)

demek çelik miğferli profili bismarc'ın

gözlerinizi doldurur her dinleyişte

bırakın doktor spiedell

bırakın

bırakın eski prusya'nın köhne uğultusunu

işte king barnett

georgia blues işte

yanlışınız var doktor spiedell

yanlışınız

canım sir cunnungham'ı tanımaz mısınız

-...londra'da nasıl konuşmuştuk diyecek

londra'da diyecek

i.g. farben için

(yani sizin için doktor spiedell)

orta doğu diyecek hesapta var mıydı

siz de bilirsiniz ki doktor spiedell

imperial chemical industries demek

beş aşağı beş yukarı

sir cunningham demek

orta doğu zaten bir ingiliz pazarıydı

sizin için hesapta var mıydı doktor spiedell

ama doğru söyleyin

hesapta var mıydı

viskiyse viski doktor spiedell

hem de sevdiğiniz

black and white

gönüller şen olsun doktor spiedell

nasılsa içebiliriz

henüz saat

o kadar geç değil ki

prosit doktor spiedell

prosit

yarı geceden sonra başlar

newyork'ta hayat

YAĞMUR GEMİLERİ

o gemiler ki yağmur taşır

gece sabaha karşı birden

korkularımıza bulaşır

gök gürültüsüyle derinden

o gemiler ki yağmur taşır

gözümüz kamaşır şimşeğinden

o gemiler ki başkalaşır

çelişkinin diyalektiğinden

gücü çok sonra anlaşılır

insana eklediğinden

o gemiler ki başkalaşır

gelişir değiştirdiğinden

o gemiler ki şafağa ulaşır

ümitlerimizin ateşinden

devrimden devrime yanaşır

nasıl da büyür kendiliğinden

o gemiler ki şafağa ulaşır

bir çığlık gibi bedreddin'den

YAĞMUR KAÇAĞI

Elimden tut yoksa düşeceğim

yoksa bir bir yıldızlar düşecek

eğer şairsem beni tanırsan

yağmurdan korktuğumu bilirsen

gözlerim aklına gelirse

elimden tut yoksa düşeceğim

yağmur beni götürecek yoksa beni

geceleri bir çarpıntı duyarsan

telaş telaş yağmurdan kaçıyorum

sarayburnu'ndan geçiyorum

akşamsa eylülse ıslanmışsam

beni görsen belki anlayamazsın

içlenir gizli gizli ağlarsın

eğer ben yalnızsam yanılmışsam

elimden tut yoksa düşeceğim

yağmur beni götürecek yoksa beni.

YAĞMURDA SİS DÜDÜKLERİ

imdat çığlıkları mıdır

bir felaketi mi duyururlar

anlaşılmaz söyledikleri

salkım saçak çökerler karanlığıma

yalnızlığımı dağıtırlar

yağmurda sis düdükleri

camlarda çehreler hayal meyal

aramızdan müthiş ayrılmışlardır

anlaşılmaz niye öldükleri

son nefeslerini tasarladıkça

insan ısrarla ölümünü yaşıyor

yağmurda sis düdükleri

yürekte keder yoğunlaştıkça

bulutlar buz tozuna yozlaşıyor

anlaşılmaz neleri götürdükleri

sabahlar olur bir türlü uyuyamam

içimde sanki şilepler çarpışıyor

yağmurda sis düdükleri

YALNIZLIĞI DENEMEK

gecenin ortasında ne işin var

yıldızlara dokunma yanarsın

bak birazdan ay da batacak

karanlık bulaşmasın ellerine

tersine döner yolunu bulamazsın

içi dışı uzay tozu yansımalar

sahi mi yalan mı anlayamazsın

bir rüya gemisi iskele sancak

dokunup geçiyor hayallerine

ağlayasın gelir ağlayamazsın

sevmek insanın yüreği kadar

küçükse büyüğünü taşıyamazsın

yalnızlığı da dene oldu olacak

nasıl yankılanır derinden derine

iyi midir kötü mü çıkaramazsın

insan insanı kendisi tamamlar

içinde başka dışında başkasın

eksikliğin fazlana elbet bulaşacak

öbürü sığacak bunun derisine

yoksa sabaha sağ çıkamazsın

YALNIZLIK ŞİİRİ..

Karanlığın insanı delirten bir ihtişamı vardır

Yıldızlar aydınlık fikirler gibi havada salkım salkım

Bu gece dağ başları kadar yalnızım

Çiçekler damlıyor gecenin parmaklarından

Dudaklarımda eski bir mektep türküsü

Karanlıkta sana doğru uzanmış ellerim

Gözlerim gözlerini arıyor durmadan

Nerdesin?

YANILSAMA

hiç görmediğim gökler vahşi yeşil

ağır şehirler oturmuş altına

içinden sular geçiyor erimiş cam

parıltıdan göz gözü görmez olmuş

bu kız sevdiğim o kız değil

bir başka yüz takmışlar suratına

kendisiyle kavgalı sabah akşam

kirpikleri maviymiş dudakları mormuş

insanlarla yanılmış eski sahil

şarkılar asılı günün her saatıne

hangi rastladığıma kimi sorsam

kimin kim olduğunu bilmiyormuş

denizin üstü yıldız çil çil çil

dağların arkasında saklı fırtına

kötü bir rüyadaymışız tamam

ne yapsan bir sona ermiyormuş

YASAK SEVİŞMEK

öteki kapımdan gel bunu açamazsın

eski gözlerinle gel öldürmek vakti gel

hem tetik bulun ardında biri olmasın

hanidir ben bu evde saklanıyorum

adımı değiştirdim başka bir adla yaşıyorum

gece gündüz siyah gözlük kullanıyorum

öteki kapımdan gel bunu açamazsın

sabaha karşı gel bütün gözlerinle gel

pancurların gerisinde kararıyorum

içime belalar doğuyor sonbahar doğuyor

telefonda sesini tanıyamıyorum

yüzün parmaklarımdan akıp kayboluyor

böyle hep bir şey kopuyor bir şey kırılıyor

sabaha karşı gel eski gözlerinle gel

öteki kapımdan gel bunu açamazsın

hem tetik bulun ardında biri olmasın

artık hiç kimse beni yaşamıyor

aşklarımı büyük kemanlarla çizdiler

korkularım oldum bittim kimsesizdiler

yalnız bir mısra mıyım ıslanıyorum

bir revolver romanımı tamamlıyor

oyun bitti ışıklarımı söndürdüler

yokmuşsun gibi gel öldürmek vakti gel

öteki kapımdan gel bunu açamazsın

üzerime kilitleyip mühürlediler

hem tetik bulun ardında biri olmasın

YAZIN SON GÜNLERİ

ufkun sonsuzluğuna

hiç şaşırmıyorlar

rüzgarın gizli ıslığını

hiç kimse işitmiyor

hangisi anlayabilir

yazın son günlerinde

tenha plajın

ağır hüznünü

YİRMİBEŞİNCİ KISIM

Işıkları söndür suna su

Vapurları duyacağız ha

Dün gece uykumda sıçradım

Beni mi çağırdın suna su

Nereye gideceğiz ha

Yabancı değil ben kaptanım

Aç kapıyı suna su

Büyük yağmurda ıslandım

Şarabın var mı suna su

Sabahı bulacağız ha

Kadehini dinleme çıldırırsın

Elimden gelmeyen bir o

Bütün trenleri kaçırdım

Saatin kaç suna su

Yarın öleceğiz ha

ZEYNEP BENİ BEKLE

zeynep beni bekle / gece ağaçlarına

yağmur çiseliyorum / cam tozu su beyazı

yalnızlığını mutlaka değiştireceğim

bir yaprak halinde süzülüp saçlarına

eski teşrin'lerden / kederli kırmızı

zeynep beni bekle mutlaka döneceğim

söyle kim önleyebilir buluşmamızı

geceleyin ışıkları söndürdüğün zaman

benim şiir kitaplarından sızan aydınlık

elinde uyuyakaldığın heyecanlı roman

pancurların çarpıldığı lodos geceleri

rüzgârın değil benim / pencerendeki ıslık

her akşam koridordaki ayak sesleri

yanlış çaldığını zannetiğin telefon

zeynep beni bekle mutlaka geleceğim

hem bu ne ilk ayrılığımız ne de son

pikapta eminağa acemaşirân saz semaisi

sokakta çocuklar saklambaç hırsız polis

hayat akıp gidiyor olsam da olmasam da

saati durmamalı ufak sorumlulukların

resmi bırakmadın ya / son çektiğin hangisi

bak mektuplar birikmiş yine masamda

fakülteler açılacak bak bugün yarın

zeynep beni bekle mutlaka geleceğim

başladığımız filmi birlikte bitireceğiz

kim ne derse desin içimde delice bir his